Τρέμε, Γληνέ! φρίξον, Συκουτρή! άπαγε, Σβορώνε! Υστερα από ενδελεχείς έρευνες του κ. Λιάκου, της κυρίας Δραγώνα και νεαράς τινός ιστορικού που κυκλοφορεί στις σελίδες ιοφόρου εφημερίδας, αποδεικνύεται περίτρανα
Τρανή απόδειξη η λέξη γαρδούμπα. Προέρχεται από τη λέξη γαρδούμιον. Το οποίον γαρδούμιον, ως φαίνεται, κατανάλωνε τότε το αρειμάνιο προγονικό με την ίδια ανεξήγητη απόλαυση που το χαρίεν απογονικό χλαπακιάζει σήμερα τη γαρδούμπα.
Προφανώς, την ίδια σχέση γαρδουμίου-γαρδούμπας είχε υπ’ όψιν του ο Χομπσμπάουμ, όταν διαπίστωνε ότι «με την Καταστροφή του 1922 οι Ελληνες ξεριζώθηκαν από τη Μικρά Ασία ύστερα από τρισχιλιετή συνεχή και αδιάλειπτη παρουσία». Αϊ-στο-διάολο! Είδατε σε τι γκάφα μπορεί να οδηγήσει έναν επιφανή ιστορικό μια γαρδούμπα;
Ευτυχώς όμως, η έφοδος των ηλιθίων κατά της Ιστορίας (στα σχολεία τουλάχιστον) συνεχίζεται, Υπό την αιγίδα της κυβέρνησης Σόρος-ΜΚΟ ο Ζουράρις. Καθ’ ότι νεόκοπη ανθυπορεπούσειος ιστορικός (ιστορικιά, αν προτιμάτε) ισχυρίζεται με άρθρο της στην εφημερίδα που έχει πάρει εργολαβία την εξαφάνιση της Ιστορίας, ότι ως τώρα η εν λόγω επιστήμη εγράφετο προς τόνωσιν του «εθνικού αφηγήματος» - προς καλλιέργειαν της «εθνικής ταυτότητας», κι όχι της «ιστορικής ταυτότητας» - μια ταυτότητα (η ιστορική) που πρέπει να αντικαταστήσει την εθνική, για το καλό της αυτογνωσίας μας.
Δηλαδή ο Ράνσιμαν, ο Ευσέβιος, ο Βασίλιεφ, ο Θουκυδίδης, ο Κήγκαν και καμιά δεκαριά χιλιάδες ιστορικοί (όλων των σχολών) έγραφαν όλους αυτούς τους αιώνες για να τονώσουν την εθνική ταυτότητα των Ελλήνων; Τι στο διάολο; όλοι γαρδούμπες τρώγανε;
Ομως οι καθ’ ημάς γελοίοι (εκ της αρχαίας λέξης γελοίος) - (με περισπωμένη) - (υπέχουσα θέσιν περικεφαλαίας) που εμφανίζονται αυτόκλητοι (και βεβαίως εκλεκτοί) για να τα κάνουν μπάχαλο, μήπως αισθάνονται τώρα κάποιαν αμηχανία με όσα έλεγαν, για παράδειγμα, περί τη FYROM - περί Μακεδονίας, Μακεδόνων, Μακεδονικού έθνους και Μακεδονικής γλώσσας; Αισθάνονται κάποιες τύψεις (εκ της αρχαίας λέξης τύψις) τώρα που η FYROM κινδυνεύει με αυτές τις τρέλες να οδηγηθεί στο σφαγείο;
Ή μήπως αυτό ευθύς εξαρχής ήθελαν; Αλλά, θα μου πείτε, η λέξη τύψις ανήκει σε μια παλαιά αρχαία ξεχασμένη γλώσσα, η άγνοια της οποίας αποδεικνύει την ασυνέχεια και της ελληνικής γλώσσας και του ελληνισμού.
Κι όσοι τυχόν νομίζουν ότι η εξαφάνιση της Ιστορίας από τα σχολεία και η αντικατάστασή της από την «ιστορία της γειτονιάς» του μικρού Λαλάκη είναι άσχετη με τον βιασμό της εθνικής ταυτότητας (και από τους εθνικιστές και από εθνοαποδομητές) στη FYROM ή όπου αλλού, είναι βαθιά νυχτωμένοι. Το ακαδημαϊκό έγκλημα και το πολιτικό έγκλημα σ’ αυτές τις περιπτώσεις από τους ίδιους διαπράττεται.
Αν η νέα αναθεώρηση του τρόπου διδασκαλίας της Ιστορίας στα σχολεία (δηλαδή της εξαφάνισής της) επικρατήσει, τότε η εξ αντιδιαστολής προμήθεια χρυσαυγιτών από το εκπαιδευτικό σύστημα στην κοινωνία θα ευδοκιμήσει κάργα! Ο τριακονταετής αγώνας των γελοίων υπό τις νεοφιλελεύθερες και τις «εκσυγχρονιστικές» κυβερνήσεις θα έχει ολοκληρωθεί.
Ισως κάποιοι από σας θεωρείτε βαρύν τον χαρακτηρισμό «γελοίοι». Μάλιστα. Ας εξετάσουμε, τότε, μαζί ένα θεώρημα: Η κυβέρνηση: α) κόβει τις συντάξεις, β) μειώνει το αφορολόγητο και γ) εξαρθρώνει τελείως τις εργασιακές θέσεις. Και τεχνηέντως θέτει προς συζήτησιν: α) το ελεύθερο κάμπινγκ, β) τις διεμφυλικές ταυτότητες και γ) το ιερόν ή το ανίερον του φωτός απ’ τον Πανάγιο Τάφο.
Να θαυμάσω; να κράξω; να κλάψω;
Το γελοίον του πράγματος συνόψισε υποδειγματικά η κυρία Βάκη - βουλευτής (στα αρχαία ελληνικά... βουλευτέσσα) του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία αφού πρώτα έφτυσε το ιερό φως, ύστερα το άναψε και πήγε δίπλα στον Τσίπρα, να καμαρώνουν όλοι μαζί με κατάνυξη το βράδυ της Ανάστασης. Ενα γκροτέσκ
δίχως τέλος, το οποίον κορύφωσε ο Τσίπρας όταν, καθώς πετούσε τη στάμνα απ’ το παράθυρο στον δρόμο, κατά το παλιό κερκυραϊκό έθιμο της πομπής (διαπόμπευσης) του Ιούδα, χαριτολόγησε(!) με την ευχή «να μην περνάει από κάτω κείνη τη στιγμή ο Σόιμπλε» και του σπάσει το κεφάλι! Ελπίζω να μην το μάθει ο εν λόγω χερ Γερμαναράς και ξανακαρπαζώσει το λιοντάρι μας στην επόμενη συνάντησή τους.
(Για την Ιστορία -όχι όπως θα τη γράφει στο μέλλον ο Λαλάκης- το κερκυραϊκό έθιμο με το σπάσιμο της στάμνας -της βήκας, που λέμε στο χωριό μου- αφορούσε στη διαπόμπευση των «Οβριών» που... συλλήβδην... σταύρωσαν τον Χριστό. Βεβαίως, για λόγους πολιτικής ορθότητας, σήμερα το έθιμο καλείται να σημαίνει την «αποτροπή του κακού»). Γιες.
Αλλά, αν όλες αυτές οι γελοιότητες αφορούν στη σημειολογία, στην ουσία αφορά το αδίστακτον του Τσίπρα να χαρακτηρίσει τη συμφωνία που πάει να (έχει) υπογράψει «υπερασπίσιμη»! Από τους «απασχολήσιμους» του κ. Σημίτη στην «υπερασπίσιμη» του Τσίπρα. Προφανώς αυτή η γλώσσα -μια «πουτάνα του Νότου» άλλωστε- έχει χιούμορ. Που σπάει κόκαλα. Τι είναι
υπερασπίσιμο σ’ αυτήν τη συμφωνία; το κόψιμο των συντάξεων; η μείωση του αφορολόγητου; ο ανασκολοπισμός της εργασίας; η παραπομπή της συζήτησης για το χρέος στις ελληνικές καλένδες; η πώληση της ΔΕΗ; Τι ακριβώς είναι υπερασπίσιμο; τα αντίμετρα-ψίχουλα για το ψωμί που αρπάζουν από το τραπέζι των αδύναμων οι Αρπυιες και οι Λάμιες; Τι είναι «υπερασπίσιμο»; Το... δικαίωμα της κυρίας Αχτσιόγλου να εκχωρεί τις συντάξεις ασυζητητί;
Τι είναι «υπερασπίσιμο»; Το βάναυσο βασανιστήριο των ανυπεράσπιστων;
ΥΓ.: Και το κερασάκι στην τούρτα έβαλε ο κ. Μελανσόν. Ο οποίος δήλωσε urbi et orbi ότι «εγώ δεν είμαι Τσίπρας, δεν διαπραγματεύομαι 17 ώρες με όσους με προσβάλλουν». Ωχ, μανούλα μου!..
Και γιατί έτσι, κύριε Μελανσόν μου; Διότι «εκπροσωπώ τη Γαλλία». Βρε τον μπαγάσα, διαθέτει ακόμα «εθνική ταυτότητα», δεν του την έχει κάνει «ιστορική» η κομπανία των βλακέντιων...
ΠΗΓΗ:
http://www.enikos.gr/stathis/510942/ta-prothypourgopoula
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου