Τρεις είναι οι πυλώνες πάνω στους οποίους στηρίζεται-υποτίθεται ένα δημοκρατικό πολίτευμα, τουλάχιστον αυτή είναι η παραδοχή από την Γαλλική επανάσταση κι εντεύθεν:
1)Η εκτελεστική εξουσία, δηλαδή η κυβέρνηση.
2)Η νομοθετική εξουσία, δηλαδή η βουλή.
3)Η δικαστική εξουσία, δηλαδή η δικαιοσύνη.
Στην Ελλάδα του 21ου αιώνα κατά πόσο λειτουργεί αυτό το πρότυπο, κατά πόσο συνυπάρχουν ισομερώς και αυτοτελώς οι τρεις αυτοί θεσμοί, ασκώντας ο καθένας από τη μεριά του το καθήκον που ο συνταγματικός χάρτης της χώρας προβλέπει και επιτάσσει;
Όσον αφορά την κυβέρνηση, εκεί αδιαμφισβήτητη είναι η ισχύς του ενός ανδρός, δηλαδή του πρωθυπουργού, ο οποίος δρα ουσιαστικά ανεξέλεγκτα, θεωρώντας πως μόνος του κριτής είναι -γενικώς και αορίστως- ο λαός...
Όσον αφορά το κοινοβούλιο, η μόνη λέξη που φαίνεται να μην το αφορά, είναι η ανεξαρτησία, αφού ο εκάστοτε πρωθυπουργός περνάει δια πυρός και σιδήρου όλα όσα εκείνος θεωρεί αναγκαία και εθνικώς ωφέλιμα, σε πείσμα των όποιων διαφωνιών, αντιρρήσεων κι ενστάσεων εκδηλώνονται από μερίδα, μικρή ή μεγάλη των κυβερνητικών βουλευτών, οι οποίοι συναπαρτίζουν και την πλειοψηφία και ακολουθούν ως πρόβατα τον πρωθυπουργό-τσοπάνη...
'Οσον αφορά τη δικαιοσύνη, τα πράγματα περιπλέκονται ακόμη περισσότερο, αφού η ίδια δείχνει μονίμως απρόθυμη εδώ και πάρα πολλά χρόνια να διαδραματίσει το ρόλο που το πολίτευμά μας προβλέπει και της έχει αναθέσει.
Οι δραματικές μέρες που ζει η χώρα ανέδειξαν για μια ακόμα φορά το τεράστιο ΕΛΛΕΙΜΜΑ
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ που χαρακτηρίζει την Ελλάδα, με μια κυβέρνηση να ΑΣΥΔΟΤΕΙ και να ΑΣΕΛΓΕΙ σε βάρος της, ένα κοινοβούλιο να ΣΕΡΝΕΤΑΙ πίσω από τον πρωθυπουργό και μια δικαιοσύνη πανηγυρικά ΑΠΟΥΣΑ από το μετερίζι της.
Μια δικαιοσύνη που καμώνεται πως δεν βλέπει, δεν ακούει, δεν αντιλαμβάνεται το αντισυνταγματικό όργιο της Μνημονιακής λαίλαπας.
Μια δικαιοσύνη που επέλεξε -για μια ακόμη φορά- το κρυφτούλι πίσω από το δάχτυλό της, προφασιζόμενη άγνοια για το ασύλληπτο έγκλημα που διαπράττεται σε βάρος της πατρίδας.
Μια δικαιοσύνη που πιστοποιεί κατά τρόπο μη επιδεχόμενο αντιρρήσεων πως η Ελληνική δημοκρατία πάσχει από ανίατη εκ γενετής αναπηρία...
1)Η εκτελεστική εξουσία, δηλαδή η κυβέρνηση.
2)Η νομοθετική εξουσία, δηλαδή η βουλή.
3)Η δικαστική εξουσία, δηλαδή η δικαιοσύνη.
Στην Ελλάδα του 21ου αιώνα κατά πόσο λειτουργεί αυτό το πρότυπο, κατά πόσο συνυπάρχουν ισομερώς και αυτοτελώς οι τρεις αυτοί θεσμοί, ασκώντας ο καθένας από τη μεριά του το καθήκον που ο συνταγματικός χάρτης της χώρας προβλέπει και επιτάσσει;
Όσον αφορά την κυβέρνηση, εκεί αδιαμφισβήτητη είναι η ισχύς του ενός ανδρός, δηλαδή του πρωθυπουργού, ο οποίος δρα ουσιαστικά ανεξέλεγκτα, θεωρώντας πως μόνος του κριτής είναι -γενικώς και αορίστως- ο λαός...
Όσον αφορά το κοινοβούλιο, η μόνη λέξη που φαίνεται να μην το αφορά, είναι η ανεξαρτησία, αφού ο εκάστοτε πρωθυπουργός περνάει δια πυρός και σιδήρου όλα όσα εκείνος θεωρεί αναγκαία και εθνικώς ωφέλιμα, σε πείσμα των όποιων διαφωνιών, αντιρρήσεων κι ενστάσεων εκδηλώνονται από μερίδα, μικρή ή μεγάλη των κυβερνητικών βουλευτών, οι οποίοι συναπαρτίζουν και την πλειοψηφία και ακολουθούν ως πρόβατα τον πρωθυπουργό-τσοπάνη...
'Οσον αφορά τη δικαιοσύνη, τα πράγματα περιπλέκονται ακόμη περισσότερο, αφού η ίδια δείχνει μονίμως απρόθυμη εδώ και πάρα πολλά χρόνια να διαδραματίσει το ρόλο που το πολίτευμά μας προβλέπει και της έχει αναθέσει.
Οι δραματικές μέρες που ζει η χώρα ανέδειξαν για μια ακόμα φορά το τεράστιο ΕΛΛΕΙΜΜΑ
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ που χαρακτηρίζει την Ελλάδα, με μια κυβέρνηση να ΑΣΥΔΟΤΕΙ και να ΑΣΕΛΓΕΙ σε βάρος της, ένα κοινοβούλιο να ΣΕΡΝΕΤΑΙ πίσω από τον πρωθυπουργό και μια δικαιοσύνη πανηγυρικά ΑΠΟΥΣΑ από το μετερίζι της.
Μια δικαιοσύνη που καμώνεται πως δεν βλέπει, δεν ακούει, δεν αντιλαμβάνεται το αντισυνταγματικό όργιο της Μνημονιακής λαίλαπας.
Μια δικαιοσύνη που επέλεξε -για μια ακόμη φορά- το κρυφτούλι πίσω από το δάχτυλό της, προφασιζόμενη άγνοια για το ασύλληπτο έγκλημα που διαπράττεται σε βάρος της πατρίδας.
Μια δικαιοσύνη που πιστοποιεί κατά τρόπο μη επιδεχόμενο αντιρρήσεων πως η Ελληνική δημοκρατία πάσχει από ανίατη εκ γενετής αναπηρία...
Η ελληνική δικαιοσύνη ακούγεται μόνο σαν προκύψει θέμα εξίσωσης των αποδοχών τους με των πολιτικών.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα πετσοκόβεται ο κοσμάκης κι αυτοί σφυρίζουν αδιάφορα.
Σιγά που θα νιαστούν τον άνεργο, τον εργάτη,τον εμποράκο και κάθε μεροκαματιάρη