Ο "εν πολλαίς αμαρτίαις" φορέας πάλι στο προσκήνιο...

Διαμαρτύρονται οι γείτονες Αντιπάριοι -δικαίως- για την αντιμετώπιση που απολαμβάνουν στο Διαδημοτικό Λιμενικό Ταμείο Πάρου-Αντιπάρου και στο πλαίσιο της διαμαρτυρίας τους καταφεύγουν στο έσχατο μέσο που διαθέτουν: την Αποχή!

*Όμως -χωρίς αυτό να μειώνει το δίκιο τους- καλό θα ήταν να γνωρίζουν ότι δεν είναι ΑΠΩΝ το εν λόγω ταμείο, μόνο από το δικό τους νησί.
Η αδράνεια και η αναποτελεσματικότητά του σημαδεύουν κατά τρόπο χαρακτηριστικό και το νησί της Πάρου:
Οι εκκρεμότητες πάμπολλες, παλιές και καινούργιες και στο λιμενικό ταμείο ακόμα κολυμπάνε στις μελέτες και στον ωκεανό της γραφειοκρατίας.
Το μέγα θέμα του κεντρικού λιμανιού του νησιού στη Παροικιά θα το θίξουμε αυτοτελώς σε άλλη ανάρτηση γιατί και πολυσύνθετο είναι και δεν άπτεται της ευθύνης μόνο του εν λόγω φορέα, αλλά απαιτεί μια στρατηγική προσέγγιση άλλων διαστάσεων.
Το λιμάνι της Νάουσας που εξελίχθηκε σε ...γεφύρι της Άρτας, το εξαντλήσαμε προεκλογικά κι αν χρειαστεί θα επανέλθουμε.
Το λιμάνι της Πούντας που κατασκευάστηκε με ευθύνη της πρώην Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης, χρειάζεται να...φάει πολλά ψωμιά ακόμη, για να μπορεί να χαρακτηρίζεται ως τέτοιο...
Το λιμάνι της Αλυκής, έχει "ναυαγήσει" εδώ και μια δεκαετία στα θολά νερά της απίστευτης ραθυμίας με την οποία κινούνται οι μηχανισμοί και οι διαδικασίες για την έγκαιρη αντιμετώπιση σοβαρών προβλημάτων τέτοιου είδους.
*Ωστόσο τα αποθεματικά στο ταμείο σωρεύονται σε ρυθμούς ανάλογους με τα προβλήματα και φως δεν βλέπουμε στο βάθος του τούνελ.
Ακούμε μόνο εκκλήσεις υπομονής εκ μέρους των ιθυνόντων.

Υπομονής, την οποία φαίνεται πρώτοι  έχασαν οι Αντιπάριοι εταίροι του φορέα, που πολύ το φοβόμαστε δεν διασφαλίζει συνθήκες μακροημέρευσης με όλα όσα έχουν σημαδέψει τον σύντομο και πολυτάραχο βίο του...