Η ΑΓΑΠΗ (ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΩΡΟ) ΑΡΓΗΣΕ ΕΙΚΟΣΙ ΧΡΟΝΙΑ...

 Η κινητοποίηση των συμπολιτών μας για την προάσπιση του δημόσιου χώρου στις παραλίες, μόνο ως θετική μπορεί να κριθεί.

Η προσπάθεια να τιθασευθεί το τέρας της χυδαίας εκμετάλλευσης του κοινού αυτού αγαθού από τους τυχοδιώκτες της εποχιακής αρπαχτής, είναι φυσικά καλοδεχούμενη.

Ωστόσο, έχω μερικά ερωτήματα, απευθυνόμενα φυσικά προς όλους, ειδικότερα προς τους προαναφερόμενους.

Το καθεστώς της αυθαίρετης μετατροπής του δημόσιου χώρου σε "επιχείρηση" ξεκίνησε φέτος, ή, άντε πες λίγα χρόνια πριν;

Η μετατροπή των παραλιών σε "μαγαζιά" των πάσης φύσεως και προελεύσεως αρπακτικών, είναι πρόσφατο φαινόμενο;

Φαντάζομαι, δεν υπάρχει κανείς σοβαρός άνθρωπος να ισχυριστεί κάτι τέτοιο.

Γιατί λοιπόν η ευαισθητοποίηση καθυστέρησε τόσα πολλά χρόνια;

Γιατί δεν υπήρξε από το ξεκίνημα αυτής της ξεφτίλας αντίπαλο δέος;

Γιατί, όταν ο υποφαινόμενος έδινε αγώνα μέσα στο δημοτικό συμβούλιο, αλλά και όλα τα χρόνια από 2010 κι εντεύθεν μέσα από τις γραμμές του Αριστοφάνη, για την υπεράσπιση του δημόσιου χώρου από τους νταβατζήδες, δεν υπήρξε καμία ουσιαστική στήριξη και συνδρομή;

Έπρεπε να παρέλθει τουλάχιστον μια εικοσαετία, για να δούμε το φως το αληθινό και να ξεσηκωθούμε;