ΠΟΙΟΣ ΦΤΑΙΕΙ ;

 Εδώ και λίγο καιρό, λες κι έγινε ξάφνου η επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος, πολλοί και διάφοροι εμφανίζονται διαμαρτυρόμενοι για το απερίγραπτο χάλι που παρουσιάζουν τα νησιά των Κυκλάδων, ειδικότερα Μύκονος, Σαντορίνη και φυσικά η Πάρος, που ακολουθεί κατά πόδας, αν δεν έχει ξεπεράσει τις δύο πρώτες.

Μα η κατάσταση έχει φτάσει στο μη παρέκει, θα πει κάποιος, λογικό είναι να καταγράφονται αντιδράσεις και να δημιουργούνται κινήσεις ενάντια στην πλήρη καταστροφή των νησιών από την καλπάζουσα "ανάπτυξη".

Συμφωνώ, πλην όμως παραγνωρίζεται μια σημαντική παράμετρος του θέματος.

Αυτή της Υπαιτιότητας για την εν λόγω κατάσταση.

Μια κατάσταση που δεν ενέσκυψε εν είδη φυσικού φαινομένου, αλλά ως απότοκος της απερίγραπτης μαλακίας κι εθελοτύφλωσης που χαρακτήριζαν και χαρακτηρίζουν την πολιτική ηγεσία (κεντρική, περιφερειακή και τοπική) αυτής της χώρας.

Φυσικά, να μην ξεχνιόμαστε, δεν είναι καθόλου άμοιρες ευθυνών οι τοπικές κοινωνίες για όσα "λούζονται", αφού αυτές ανέχτηκαν ή υπερθεμάτισαν και με επίταση πλειοδότησαν στις επιλογές των κρατούντων.

Η τυφλή υποταγή στον Μολώχ του Τουρισμού που κατακαίει και αφανίζει τα πάντα στο πέρασμά του, ήταν αυτή που οδήγησε με προβλέψιμη (για τους νουνεχείς) ακρίβεια στα φοβερά και τρομερά που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια.

Μέσα σε αυτούς που σκίζουν τα ρούχα τους για τα συμβαίνοντα, συγκαταλέγονται κι εκείνοι που με υπερβάλλοντα ζήλο και περίσσια ικανοποίηση θριαμβολογούσαν για τις "επιτυχίες" και τα ρεκόρ του  τέρατος του τουρισμού, πολιτικοί, δημοσιογράφοι, επιχειρηματίες κ.α.

Η τυφλή και άνευ σχεδιασμού συσσώρευση έργων, η αυτοχειριαστική νοοτροπία της συνεχούς μεγέθυνσης των συγκοινωνιακών υποδομών (βλ πχ Νέο μεγάλο αεροδρόμιο) ήταν πρόδηλο και αναπότρεπτο πως θα οδηγούσε σε τέτοια κατάντια.

Ο υπογράφων αυτές τις αράδες, επίμονα, συστηματικά και με τεκμηριωμένες θέσεις αγωνίστηκε να νουθετήσει τους ανεγκέφαλους διαχρονικά που ενέχονται για την πλήρη καταστροφή της φυσιογνωμίας και του περιβάλλοντος των νησιών μας.

Και γι αυτό, υπήρξα μονίμως δακτυλοδεικτούμενος, ως γραφικός και οπισθοδρομικός εκ μέρους πολλών ("επικίνδυνος" για τα συμφέροντα του τόπου), κάποιοι εξ αυτών μάλιστα, κατατάσσονται στους όψιμους πολέμιους αυτής της καταστροφής!!

Πέρα από την περίοδο ενασχόλησής μου με τα κοινά, όπου πορεύτηκα ως διαρκής παραφωνία στις ενορχηστρωμένες μελωδίες της αναπτυξιακής ευτυχίας που τεχνηέντως προκαλούσαν οι εγκληματικές για τον τόπο αποφάσεις, μέσα από αυτόν εδώ τον ιστότοπο συνεχώς εδώ και 14 χρόνια βαράω τα κουδούνια του κινδύνου.

Πλην όμως, η βαρηκοία και η οίηση που χαρακτηρίζει τους διοικούντες, δεν άφηνε και δεν αφήνει και πολλά περιθώρια για επιστροφή στον κόσμο της Λογικής.

Αυτά για την ιστορία...