ΤΟ NEΡΟ ΩΣ ΕΡΓΑΛΕΙΟ ΑΝΙΣΗΣ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ

 Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία πως το νερό είναι πολύτιμο και μάλιστα είδος εν ανεπαρκεία.

Η υπερβολική κατανάλωση του βασικού αυτού αγαθού εξαιτίας του υπερτουρισμού, σπρώχνει σε μια αέναη αναζήτηση τρόπων απόκτησής του από τους τοπικούς μας άρχοντες.

Οι ολοένα αυξανόμενες ανάγκες οδηγούν σε νέες μεθόδους για την εξασφάλισή του.

Η τελευταία λέξη της μόδας ακούει στο όνομα αφαλάτωση και μάλιστα έχει σχεδόν θεοποιηθεί, παρά τα σοβαρά μειονεκτήματα που παρουσιάζει και τα έχω παραθέσει αναλυτικά σε παλαιότερες αναρτήσεις, παρά τα περί του αντιθέτου θρυλούμενα.

Ωστόσο μια σοβαρή παράμετρος που έχει σχεδόν αγνοηθεί, είναι η αποσιώπηση της ανισότητας που προκαλεί ο κατεστημένος τρόπος διαχείρισης του νερού.

Ζούμε σ' έναν τόπο, όπου η χρήση του νερού στις πισίνες των εξοχικών που ενοικιάζονται (παράνομα είτε νόμιμα) την καλοκαιρινή περίοδο, αποφέρει τεράστια κέρδη στους επιχειρηματίες με ή χωρίς εισαγωγικά.

Κι αυτό γιατί η ύπαρξη πισίνας ανεβάζει αμέσως στα ύψη το ημερήσιο τίμημα για την διαμονή σε ένα τέτοιο κατάλυμα.

Δυστυχώς αυτή η παραδοξότητα, να ζούμε σε ένα νησί με περιορισμένους υδάτινους πόρους και να γίνεται ανεκτή μια τέτοια κατάσταση, οδηγεί σε μια ακόμη κραυγαλέα ανισότητα στην μεταχείριση των διαμενόντων στο νησί, πολύ δε περισσότερο σε βάρος των ντόπιων.

Ή κάνω λάθος;