Το άνοιγμα της κάλπης στην Αγκαιριά, ναι πράγματι, επιφύλαξε δυσάρεστες εκπλήξεις.
Όχι όμως για μένα.
Άλλωστε, με κείμενό μου λίγες μόνο μέρες πριν τις εκλογές, είχα προειδοποιήσει σχετικά.
Όπως και στις κατ΄ιδίαν συζητήσεις με πολλούς συμπολίτες είχα προεξοφλήσει το αποτέλεσμα.
Κι επιβεβαιώθηκα πανηγυρικά...
Αν και τρίτο σε πληθυσμό δημοτικό διαμέρισμα, ουσιαστικά ξέμεινε από άμεση εκπροσώπηση, αφού από τους "καθαρά τοπικούς" υποψηφίους δημοτικούς συμβούλους, τόσο του πρώτου όσο και του δεύτερου συνδυασμού, ουδείς κατάφερε να εκλεγεί.
Έτσι τουλάχιστον καταγράφεται και αναγιγνώσκεται το αποτέλεσμα σε μια πρώτη ματιά.
Ποια είναι όμως τα βαθύτερα αίτια αυτής της κατάντιας;
Γιατί όλος αυτός ο κόσμος θεώρησε πως δεν απαιτείται η αυθεντικά δική του "φωνή" -ισχυρή φωνή όπως έγραψα προεκλογικά- στο κέντρο λήψης των αποφάσεων, το δημοτικό συμβούλιο δηλαδή;
Κάτι που αναγνωρίζουν και υπερασπίζονται στα άλλα χωριά με ιδιαίτερο σθένος ;
Το συμβάν αυτό είναι καινοφανές, ή μήπως ανάγεται σε παρελθόντα χρόνο η αιτιολογία/ερμηνεία του;
Η απάντηση είναι δεδομένη και προφανής.
Τα έχω γράψει και αναλύσει κατά κόρον.
Οι βάσεις για τέτοιου είδους "ομορφιές", ετέθησαν προ δεκαετίας, με την απίστευτη εκείνη προεκλογική εκστρατεία συγκεκριμένης ομάδας ανθρώπων, οι οποίοι δεν αρκέστηκαν στην προσωπική στήριξη ενός και μόνον υποψηφίου, αλλά δρούσαν παρασκηνιακά σε βάρος της υποψηφιότητας άλλου συμβούλου, ευρισκόμενου μάλιστα στον ίδιο συνδυασμό!
Ο "μη αρεστός" υποψήφιος δεν ήταν άλλος από την αφεντιά μου και υπήρξαν στιγμές που διερωτήθηκα μήπως ήμουν εγώ ο κύριος αντίπαλος, κι όχι υποψήφιοι των άλλων παρατάξεων...
Το αποτέλεσμα ήταν να εκλεγεί μια και μόνον δημοτική σύμβουλος από τον νικητή συνδυασμό, σπάζοντας όλα τα ρεκόρ μονοσταυρίας που έχουν καταγραφεί σε εκλογικές αναμετρήσεις, καταγράφοντας όμως παράλληλα υψηλότατα ποσοστά στήριξης υποψηφίων από άλλα δημοτικά διαμερίσματα.
Η όψιμη ενόχληση λοιπόν διαφόρων συμπολιτών σχετικά με την εκλογική συμπεριφορά των Αγκαιριανών, ειδικότερα δε κάποιων εξ αυτών που έπαιξαν (συνειδητά ή ασυνείδητα, μικρή σημασία έχει) το 2010 ανάλογα "παιχνίδια" σε βάρος του χωριού, από υπερβάλλοντα ζήλο, μικροψυχία, εμπάθεια ή κομπλεξισμό (ας διαλέξουν κατά περίπτωση...) έναντι άλλων, σήμερα φαντάζει ιλαροτραγική, αφού το γεγονός (απαράδεκτο σε κάθε περίπτωση) που στηλιτεύουν, αποτελεί απότοκο (ΚΑΙ) δικών τους πράξεων στο παρελθόν.
Έβαλαν κι ίδιοι πλάτη για να φτιαχτεί αυτό το τερατούργημα.
Με λίγα λόγια.
Δεν "έτυχε" αυτή η εξέλιξη, όπως αστήρικτα υπονοούν ορισμένοι.
Διότι, πως να το κάνουμε.
Όπως στρώνει κανείς, έτσι κοιμάται.
Και όπως όλα δείχνουν, το χωριό θα συνεχίσει να κοιμάται τον "ύπνο του δικαίου".
Με τέτοιες και ακόμη χειρότερες συμπεριφορές στο μέλλον...
Όχι όμως για μένα.
Άλλωστε, με κείμενό μου λίγες μόνο μέρες πριν τις εκλογές, είχα προειδοποιήσει σχετικά.
Όπως και στις κατ΄ιδίαν συζητήσεις με πολλούς συμπολίτες είχα προεξοφλήσει το αποτέλεσμα.
Κι επιβεβαιώθηκα πανηγυρικά...
Αν και τρίτο σε πληθυσμό δημοτικό διαμέρισμα, ουσιαστικά ξέμεινε από άμεση εκπροσώπηση, αφού από τους "καθαρά τοπικούς" υποψηφίους δημοτικούς συμβούλους, τόσο του πρώτου όσο και του δεύτερου συνδυασμού, ουδείς κατάφερε να εκλεγεί.
Έτσι τουλάχιστον καταγράφεται και αναγιγνώσκεται το αποτέλεσμα σε μια πρώτη ματιά.
Ποια είναι όμως τα βαθύτερα αίτια αυτής της κατάντιας;
Γιατί όλος αυτός ο κόσμος θεώρησε πως δεν απαιτείται η αυθεντικά δική του "φωνή" -ισχυρή φωνή όπως έγραψα προεκλογικά- στο κέντρο λήψης των αποφάσεων, το δημοτικό συμβούλιο δηλαδή;
Κάτι που αναγνωρίζουν και υπερασπίζονται στα άλλα χωριά με ιδιαίτερο σθένος ;
Το συμβάν αυτό είναι καινοφανές, ή μήπως ανάγεται σε παρελθόντα χρόνο η αιτιολογία/ερμηνεία του;
Η απάντηση είναι δεδομένη και προφανής.
Τα έχω γράψει και αναλύσει κατά κόρον.
Οι βάσεις για τέτοιου είδους "ομορφιές", ετέθησαν προ δεκαετίας, με την απίστευτη εκείνη προεκλογική εκστρατεία συγκεκριμένης ομάδας ανθρώπων, οι οποίοι δεν αρκέστηκαν στην προσωπική στήριξη ενός και μόνον υποψηφίου, αλλά δρούσαν παρασκηνιακά σε βάρος της υποψηφιότητας άλλου συμβούλου, ευρισκόμενου μάλιστα στον ίδιο συνδυασμό!
Ο "μη αρεστός" υποψήφιος δεν ήταν άλλος από την αφεντιά μου και υπήρξαν στιγμές που διερωτήθηκα μήπως ήμουν εγώ ο κύριος αντίπαλος, κι όχι υποψήφιοι των άλλων παρατάξεων...
Το αποτέλεσμα ήταν να εκλεγεί μια και μόνον δημοτική σύμβουλος από τον νικητή συνδυασμό, σπάζοντας όλα τα ρεκόρ μονοσταυρίας που έχουν καταγραφεί σε εκλογικές αναμετρήσεις, καταγράφοντας όμως παράλληλα υψηλότατα ποσοστά στήριξης υποψηφίων από άλλα δημοτικά διαμερίσματα.
Η όψιμη ενόχληση λοιπόν διαφόρων συμπολιτών σχετικά με την εκλογική συμπεριφορά των Αγκαιριανών, ειδικότερα δε κάποιων εξ αυτών που έπαιξαν (συνειδητά ή ασυνείδητα, μικρή σημασία έχει) το 2010 ανάλογα "παιχνίδια" σε βάρος του χωριού, από υπερβάλλοντα ζήλο, μικροψυχία, εμπάθεια ή κομπλεξισμό (ας διαλέξουν κατά περίπτωση...) έναντι άλλων, σήμερα φαντάζει ιλαροτραγική, αφού το γεγονός (απαράδεκτο σε κάθε περίπτωση) που στηλιτεύουν, αποτελεί απότοκο (ΚΑΙ) δικών τους πράξεων στο παρελθόν.
Έβαλαν κι ίδιοι πλάτη για να φτιαχτεί αυτό το τερατούργημα.
Με λίγα λόγια.
Δεν "έτυχε" αυτή η εξέλιξη, όπως αστήρικτα υπονοούν ορισμένοι.
Διότι, πως να το κάνουμε.
Όπως στρώνει κανείς, έτσι κοιμάται.
Και όπως όλα δείχνουν, το χωριό θα συνεχίσει να κοιμάται τον "ύπνο του δικαίου".
Με τέτοιες και ακόμη χειρότερες συμπεριφορές στο μέλλον...
ΠΙΟ ΣΩΣΤΑ ΔΕΝ ΕΤΥΧΕ ΠΕΤΥΧΕ!
ΑπάντησηΔιαγραφή