ΑΝ Η ΓΙΑΓΙΑ ΗΤΑΝ ΓΑΛΛΙΔΑ...

Η ενενηντάχρονη γιαγιά -αναμφίβολα- υπήρξε το κυρίαρχο πρόσωπο της επικαιρότητας.
Για μια ακόμη φορά η εξουσία, επί των ημερών της "πρωτηφοραριστεράς", έδειξε τον χυδαίο, τον αποτρόπαιο χαρακτήρα της.
Πιστοποίησε με τρόπο μη επιδεχόμενο φτιασιδώματα και δικαιολογίες την βαθιά αντικοινωνική, αντιλαϊκή ιδιοσυστασία της.
Γιατί τα γράφω αυτά;
Διότι, αν η γιαγιά ήταν Γαλλίδα υπήκοος και είχε εξοχικό στην Πάρο ας πούμε (εντελώς τυχαίο το παράδειγμα...) και ξεσκιζόταν στην κονόμα με τους "φιλοξενούμενους" έχοντας χεσμένο κράτος και πολίτες αυτής της χώρας, καμία αρχή και κανένα αρχίδι* δεν θα τολμούσε να την ενοχλήσει.
Το λάθος της γιαγιάς ήταν πως δεν ήταν...Γαλλίδα, αλλά Πόντια με άπειρα βάσανα και αφόρητο πόνο, γυναίκα σύμβολο εθνικών δεινών, πρόσωπο σεβάσμιο σε κανονικές κοινωνίες με κανονικούς θεσμούς και κανονικό κράτος.
Δυστυχώς γιαγιά ατύχησες!
Δεν γεννήθηκες Γαλλίδα, αλλά Πόντια.
 Όπερ: στα ξένα Ελληνίδα και στην Ελλάδα ξένη... 



*αρχίδι: μικρή αρχή, όπως ας πούμε μπάτσος με προσήλωση στο νόμο...