Του Στάθη από τον enikos.gr

Οι μέρες είναι πονηρές και πρέπει να ΄χουμε τον νου μας, διότι ουδείς γνωρίζει πότε μπορεί – ανά πάσα στιγμή – να του ‘ρθει κεραμίδα (με τη διαδικασία του κατεπείγοντος) στο κεφάλι, UFO που κάνει ανώμαλη προσγείωση ή κανας Ελ που ξέφυγε απ’ την αντιβαρύτητα – ανοίγω το ράδιο, ακούω τον κ. Βενιζέλο
να ομιλεί στην Κεντρική Επιτροπή του ΠΑΣΟΚ και να λέει «συντρόφισσες και σύντροφοι» και μου ‘ρχεται ξαφνικό:  έτσι εξακολουθούν να αλληλοπροσαγορεύονται στο ΠΑΣΟΚ; «συντρόφισσες και σύντροφοι»; και δεν λιποθυμούν; θα πρόκειται για ανθεκτικά όντα.
Ακραίου ήθους! Οπως ο νέος τους Γραμματέας, κ. Κωνσταντινόπουλος, όστις τιτίβισε για τη διαγραφή του κ. Πολύδωρα «ΣΥΡΙΖΑ και ψεκασμένοι αποθεώνουν τον στρατηγό άνεμο». Τι καλός κι ευπρεπής νέος! φέρελπις! τα έμαθε άριστα τα πασοκικά με απαλά ακόμα τα νυχάκια του.
Πλην όμως, ποιος Κωνσταντινόπουλος, στο βήμα τώρα ορχείται ο «μέγιστος των φιλοσόφων» (όπως έλεγε για τον εαυτόν του ο Μιχαήλ Ψελλός), ο «λαμπρός Ηλιος της Δικαιοσύνης» (όπως έλεγαν όλοι όσοι ήθελαν τη ζωούλα τους για τον Κιμ Ιλ Σούνγκ), ορχείται κ. Ευάγγελος Βενιζέλος, «ο ίδιος και αυτοπροσώπως» όπως έλεγε για την «αφεντομουτσουνάρα του» ο Καραγκιόζης. Του αφοσιώθηκα, κρεμάστηκα απ’ τα χείλη του. Μεγάλο
εκτόπισμα! Ρωμαϊκών διαστάσεων πολιτικός! Αεροπλανοφόρο (όχι τσέπης, αμερικάνικο!) σε δαχτυλήθρα – αδικείται που μίκρυνε τόσο το κόμμα Του, ώστε να μη χωράει το μεγαλείο Του.
Το πρώτο που με συγκίνησε είναι ότι ο κ. Βενιζέλος μίλησε στην Κεντρική του Επιτροπή του και ύστερα δεν την διέλυσε. Δεν πλάκωσε κανένα μέλος της στο ξύλο, ούτε συνέλαβε κανέναν. Αμφισβήτησε λιγάκι την ηθική τους, αμφέβαλλε κάπως για τη λογική τους, αλλά έως εκεί, ούτε έβαλε κανέναν τιμωρία στο ένα πόδι, ούτε πέταξε σε κανέναν βελάκια στο δόξα πατρί – αν και,
όταν ομιλούσε για «Συνταγματικό τόξο» γυάλιζε το μάτι του να βρει κανένα βέλος – πλην όμως, φρονίμως ποιων ο κ. Κουβέλης τις τελευταίες μέρες ασθενεί και οικουρεί. Το καλό επίσης ήταν ότι δεν μίλησε στην Κεντρική Επιτροπή του κόμματος για 80 ώρες αλλά μόνον για 80 λεπτά, μιλώντας για τον εαυτόν του μόνον τα 79! Γίγας.
Μάλιστα σε μια κρίση ταπεινοφροσύνης του μεγαλείου Του, παραδέχθηκε πως ό,τι κάνει, το κάνει επειδή «αναμετράται με την Ιστορία», ότι είναι «ανόητοι όσοι δεν το καταλαβαίνουν». κι ότι η «ανεξάντλητη ισχύς του» υφίσταται ακριβώς επειδή τα «κίνητρά του είναι ιστορικά».
Ακολούθησαν ασθενή (δυστυχώς) χειροκροτήματα – ποτέ μου δεν θα τους καταλάβω (ευτυχώς) τους ΠΑΣΟκιους. Απ’ όταν έφθασαν στο 4% έχουν χάσει τη χαρά της ζωής, κάθε διάθεση για λοβιτούρες και κάθε όρεξη για σκανδαλιές. Ισως για αυτό
και ο αρχηγός τους ζήτησε «σεβασμό στο ΠΑΣΟΚ» απ’ όλους, αλλιώς αλίμονό μας και βεβαίως ζήτησε απ’ τους ριψάσπιδες που εγκατέλειψαν το κόμμα, να επιστρέψουν «σπίτι τους», χωρίς τον κίνδυνο να τους φέρει ο ίδιος την ασπίδα στο κεφάλι. Διότι το σπίτι τους (των ριψάσπιδων) δεν είναι κόμμα, αλλά «παράταξη»! Παράταξη που τους χωράει όλους, τους ριψάσπιδες, τους 58-59 (σαν την πινακίδα του Λιάπη είναι αυτοί), τον κ. Κουβέλη, τον ΔΟΛ, τα υποβρύχια, τα χαράτσια, τις μπουγάτσες, όλους, «χωρίς ηγεμονισμούς», όπως «χωρίς ηγεμονισμούς» ο κ. Βενιζέλος δήλωσε «εγώ, εγώ πρώτος μίλησα για την Ελια!» - τι μίλησες,
χρυσέ μου! εσύ, πρώτος τη φύτεψες! Εσύ, κι όχι η Αθηνά όταν την προέκριναν από τον κοσμοσείστη Ποσειδώνα οι Αθηναίοι, εσύ φύτεψες στον ιερό βράχο το αμάραντο δένδρο, εσύ πρώτος και Βενιζέλειοι θα έπρεπε να λέγονται οι Αθηναίοι! Μεγάλος άνδρας (ποιος Φώτης;) ο Μπενύτο έτοιμος να θυσιασθεί για
την «παράταξη», έτοιμος να δέρνει τους ψηφοφόρους ώσπου να την ξαναψηφίσουν, έτοιμος ακόμα και να μην ξαναεμφανισθεί στο Mega (στέλνοντας τη θεαματικότητα στα Τάρταρα) προκειμένου η «παράταξη» να πάρει τα πάνω της και η συνεργασία με τη Ν.Δ. να ξαναγίνει ισοβαρής. Διότι
δεν γίνεται την υποτέλεια στην Τρόικα να την πληρώνει «δυσανάλογα» μόνον το ΠΑΣΟΚ, αλλά αναλόγως και η Ν.Δ. Δίκαια πράγματα, και στο σημείο αυτό το περί δικαίου αίσθημα του κ. Βενιζέλου, υψώθηκε πάνω απ’ το ανάστημα ενός Μάρκου Αυρήλιου
κι αναρωτήθηκε για την «αθωότητα του λαού» (τουλάχιστον όσο δεν «διορθώνει την ψήφο του»). Σε ένα κρεσέντο ψυχανάλυσης της κοινωνίας που θα πρέπει να διδάσκεται στα Πανεπιστήμια όπου πηγαίνει επισκέπτης καθηγητής ο Γιωργάκης, ο κ. Βενιζέλος διαπίστωσε έναν «εκτσογλανισμό»!
Μα τη Μεγαλόχαρη, μου κόπηκαν τα πόδια.
«Εκτσογλανισμός»;! Ποιος, ρε παιδιά; εγώ; η θεία Φωτούλα; όλοι;! Ευτυχώς, όχι όλοι – ο ΣΥΡΙΖΑ!
Εξαλλος ο Μπενύτο! Κατέβηκε απ’ το ύψος του Μάρκου Αυρήλιου και καβάλησε το άλογο του Καλιγούλα (που το είχε κάνει Συγκλητικόν ο Ανδρέας) και άρχισε να φωνάζει εναντίον του «λαϊκιστικού» αυτού μορφώματος που «τροφοδοτεί τη Χρυσή Αυγή» και οδηγεί – αν ήδη δεν είμαστε - «σε εμφύλιο πόλεμο». Σκιάχτηκα. Κρύφτηκα κάτω απ’ το κρεβάτι. Πρέπει να γίνει «ανακοπή της εφόδου του ΣΥΡΙΖΑ» κόρωνε ο Μπενύτο και ‘γω κόντευα να πάθω ανακοπή κάτω απ’ το κρεβάτι.
«Είναι οι μισοί (σ.σ. οι ΣΥΡΙΖαίοι) κομμουνιστογενείς» έσκουζε ο Μπενύτο και οι άλλοι μισοί «λαϊκιστές». (Εδώ μπερδεύτηκα κάπως: γιατί βρίζει για κομμουντιστογενείς αφού λίγο πιο πριν έλεγε καλά λόγια για το ΚΚΕ;) Δεν πρόλαβα όμως να ξεμπερδευτώ, διότι ο κ. Βενιζέλος συνέχιζε τον φιλιππικό κατά του ΣΥΡΙΖΑ με μια ιερεμιάδα κατά των ΑΝΕΛ. «Θα συνεργαστούν» φώναζε κατακόκκινος – τα ύστερα του κόσμου, σκέφθηκα. Αντιθέτως ο Μπενύτο συνεργάστηκε με τη Ν.Δ. για να σώσει την Ελλάδα, όπως συνεργάστηκε ο Πεταίν με τους Γερμανούς για να σώσει τη Γαλλία.
Η αλήθεια είναι ότι έμεινα κρυμμένος κάτω απ’ το κρεβάτι ώσπου να νυχτώσει. Προσπαθούσα να μη σκέφτομαι, διότι οι σκέψεις μου τροφοδοτούν τη Χρυσή Αυγή. Εμεινα ακίνητος. Ως τις οκτώ. Με ένα σάλτο, άρπαξα τότε το τηλεκοντρόλ, μπήκα στο δελτίο ειδήσεων του Mega και το φως της τηλεόρασης έδιωξε τα σκοτάδια της νύχτας. Ημουν πάλι ασφαλής...