Όταν πριν από 13 χρόνια συγκροτήθηκε το Συντονιστικό για την Υγεία, είχα προειδοποιήσει πως ο όλος εκείνος χειρισμός που αποφασίστηκε, θα οδηγούσε νομοτελειακά σε αδιέξοδο, αν όχι άμεσα, τουλάχιστον μεσοπρόθεσμα κι όχι μόνον δεν θα έλυνε τα υφιστάμενα θέματα, αλλά θα τα περιέπλεκε και θα γεννούσε και νέα.
Κι εξηγούσα αναλυτικά τους λόγους που θα συνέβαινε αυτό*.
Όπως ήταν αναμενόμενο, αντιμετώπισα κύμα σφοδρών επιθέσεων από διάφορους παλαιούς και όψιμους πολιτικούς, κυρίως όμως από εκείνους που είχαν πρεμούρα να κολλήσουν αγωνιστικά ένσημα στο πολιτικό τους βιογραφικό.
Ήρθε η ζωή και δικαίωσε την πρόβλεψή μου και με την γνωστή της ψυχρότητα "απεφάνθη" πως όλο εκείνο το αγωνιστικό ξέσπασμα έπρεπε, δυστυχώς, να πεταχτεί στον σκουπιδοτενεκέ της Ιστορίας!
Στο μεταξύ, το νησί βίωνε την κλιμακούμενη απαξίωση των δημόσιων υπηρεσιών υγείας, με το ντόπιο πολιτικό προσωπικό να ξοδεύει όλη την φαιά του ουσία στα μεγαλεπήβολα "έργα υποδομής" για την τουριστική ανάπτυξη.
Αρνούμενο να θέσει ξανά τον μόνο και αδιαπραγμάτευτο στόχο που θα έπρεπε να είναι η δημιουργία ενός Νοσοκομείου, αφέθηκε να παλινδρομεί μεταξύ "ενός καλά στελεχωμένου Κ.Υγείας" και της από αέρος σωτηρίας που θα προσέφερε το άφαντο επί δεκαπενταετία αεροπλανάκι.
Αν η παράδοξη συμπεριφορά κάποιων καρεκλοκένταυρων, οι οποίοι αποφασίζουν αντί της χρήσης των ελικοπτέρων που εδρεύουν στην Πάρο η διακομιδή ασθενών και τραυματιών να γίνεται με πλωτά μέσα, απαιτεί την συγκρότηση εκ νέου Συντονιστικού (κάτι που θα ήταν αναγκαίο αν υπήρχε ένας υψηλός στόχος) και όχι παρέμβαση εισαγγελέα, τότε φοβάμαι, γι άλλη μια φορά, θα οδηγηθούμε στα ίδια αδιέξοδα...
*Υπάρχει τουλάχιστον μια δεκάδα κείμενα σχετικά την περίοδο εκείνη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου