Δεν θέλω να διαταράξω την Νιρβάνα των αρμοδίων, ούτε την Αμεριμνησία των συμπολιτών μου, αλλά το γεγονός πως ενώ διανύουμε την δεύτερη συνεχόμενη χρονιά ανομβρίας, ουδείς συγκινείται να ζητήσει την λήψη έκτακτων μέτρων, πραγματικά με εξοργίζει!
Και για να μην παρεξηγηθώ, αναφερόμενος σε "έκτακτα μέτρα" σε καμία περίπτωση δεν εννοώ περιορισμούς στην οικιακή κατανάλωση, οι οποίοι θα μπορούσαν σε έσχατη ανάγκη να επιβληθούν, εφόσον έχουν προηγηθεί άλλα μέτρα.
Ή, για ν' ακριβολογώ, δύο πολύ σημαντικά μέτρα για τα οποία τηρείται σιγή ιχθύος.
Αναφέρομαι στο συνεχιζόμενο αίσχος της κατασκευής ολοένα και περισσότερων πισίνων, οι οποίες από μόνες τους απαιτούν ποσότητες νερού τουλάχιστον εφάμιλλες της συνολικής συνήθους οικιακής κατανάλωσης.
Η ψευδαίσθηση αειφορίας που δημιουργούν τα έργα της αφαλάτωσης, δυστυχώς δεν αφήνουν τους τοπικούς μας άρχοντες να καταλάβουν πως τα όσα αυτή τη στιγμή συμβαίνουν σε πολλές περιοχές του Ευρωπαϊκού Νότου (Ισπανία, Γαλλία, Ιταλία, κ.α), σύντομα θα τα ζήσουμε κι εμείς.
Κι επειδή όλες αυτές οι περιοχές, ήδη εδώ και πολλές δεκαετίες διαθέτουν αφαλατώσεις, οι οποίες ελάχιστα συνέβαλαν στην αντιμετώπιση του φάσματος της λειψυδρίας, καλό θα είναι να μας χρησιμεύσουν ως παράδειγμα προς αποφυγήν.
Όπως έχω πει και γράψει πάμπολλες φορές, θα πρέπει να επιβληθεί η χρήση θαλασσινού νερού στις πισίνες, με επιβολή σημαντικών προστίμων σε περίπτωση παράβασης αυτού του μέτρου.
Επίσης, θα πρέπει να επιταχυνθεί η διαδικασία χρήσης του νερού-προϊόντος των ΒΙΟΚΑ για αρδευτικούς σκοπούς.
Πριν είναι πολύ αργά!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου