ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΔΙΑ...ΠΑΡΑΙΤΗΣΕΩΣ!!!

Το ιστολόγιο αυτό έχει δώσει ξεκάθαρα δείγματα γραφής για το ποιόν του από την πρώτη στιγμή της ύπαρξής του.
Τόσο υπό συλλογική όσο και υπό ατομική διαχείριση, ο Αριστοφάνης δεν χαρίστηκε πουθενά, σε κανέναν και για κανένα λόγο.
Δεν έγινε φερέφωνο και κονδυλοφόρος κανενός, είτε επί πληρωμή είτε αμισθί...
Άλλωστε δεν χρωστάει σε κανέναν και τίποτα.
Το αντίθετο μάλιστα: Πολλοί του χρωστάνε, ορισμένοι μάλιστα χρωστάνε πολλά!

Η συνεχής άσκηση πίεση προς τους τοπικούς άρχοντες για (εκτός των άλλων) τήρηση της νομιμότητας από την πρώτη στιγμή ανάληψης των καθηκόντων τους, από κάποια στιγμή κι έπειτα εξελήφθη ως εχθρική πράξη και επέσυρε αποστροφή και αποδοκιμασία, αντί προβληματισμού και αλλαγή πορείας, θεωρώντας προφανώς πως το πρόβλημα το είχε ο "γιαλός" που λόγω κατασκευαστικού λάθους ήταν ...στραβός!
 Η συνεχής κι επιχειρηματολογημένη άσκηση κριτικής για τα κακώς κείμενα του νησιού, αντί να αφυπνίσει και κινητοποιήσει, δυσαρέστησε τους φίλους αυτοδιοικητικούς που ενώ είχαν υποσχεθεί να τα ανατρέψουν, βολεμένοι δυστυχώς στα στασίδια τους τα διατήρησαν ανέπαφα και το μόνο για το οποίο επιδεικνύουν πλέον σπουδή είναι η επόμενη εκλογική αναμέτρηση και η επανάκτηση της καρέκλας.
Έτσι η παραίτηση/διάλυση σύσσωμης της πολυδιαφημισμένης Επιτροπής Αισθητικής με όσα τα μέλη της επικαλούνται ως αιτίες και αφορμές αυτής, συνιστά μια καταρχήν πανηγυρική προσωπική δικαίωση για τον μοναχικό αγώνα ενάντια στη χρόνια παθογένεια της Πάρου.
Παθογένεια στη δημιουργία της οποίας συνέβαλαν στον ένα ή τον άλλο βαθμό, όλες σχεδόν οι δημοτικές αρχές, θυσιάζοντας το δημόσιο συμφέρον και το γενικό καλό, στο βωμό της μικροπολιτικής και της εξυπηρέτησης ημετέρων....