http://nikosklitsikas.gr/
Από την εκλογική προεδρική αναμέτρηση στη Γαλλία μεταξύ Μακρόν και Λε Πεν, μόνον ένα και...
μοναδικό είναι το σαφές κι αδιάψευστο συμπέρασμα που θα πρέπει να κρατήσουν ως «κόρη οφθαλμού» όσοι δεν έχουν ενσωματωθεί στο "παγκόσμιο σύστημα" και δεν υποκύπτουν σε χαρακτηρισμούς που εξαπολύει η νέα τάξη με ευκολία, όπως ρατσιστές, ξενόφοβοι, αντιδραστικοί, ομοφοβικοί, ακροδεξιοί, εθνικιστές κ.α.π.
Όταν εμφανίζεται -έστω αμυδρά- μια ουσιαστική αλλαγή ή κάποιος τριγμός στο κυρίαρχο "παγκόσμιο σύστημα"... τότε: πολιτικοί και "θεσμική" πολιτική, οικονομολόγοι, τραπεζίτες, χρηματιστές, δημοσιογράφοι και "διανοούμενοι" best seller, κάθε μικρό και μεγάλο γρανάζι του συστήματος... υπερασπίζονται το σύστημα, το δικό τους σύστημα.
Συσπειρωμένη η "αριστερά" υπέρ του συστήματος για να μην έλθει η "ακροδεξιά", να μην χαθούν οι "ευρωπαϊκές κατακτήσεις" (ποιες είναι άλλωστε;), να μην αποσταθεροποιηθεί το ευρώ (λες κι είναι νόμισμα της Ε.Ε. κι όχι ενός ιδιωτικού φορέα που πουλάει τυπωμένο χαρτί με αντίτιμο αίμα), λες και σήμερα στην Ε.Ε. υπάρχει κίνδυνος "πραξικοπήματος" όταν τα πάντα είναι υπόθεση των τραπεζιτών, η δικτατορία του υπερεθνικού κεφαλαίου.
Συσπειρωμένη κι η δεξιά, μαζί με την "αριστερά" για τους ίδιους λόγους, με ένα επιπρόσθετο κέρδος: ξεπλυμένη ως πρώην όργανο του κεφαλαίου.
Έτσι πέφτουν οι μάσκες, η φτηνή βαφή των βαψομαλλιάδων όταν βρέχει.
Δηλαδή στηρίζουμε Λε Πεν;
Το "φαινόμενο" Λε Πεν είναι αποκλειστικό έργο της ανύπαρκτης αριστεράς, ή σωστότερα της "δικαιωματικής μεταρρυθμιστικής αριστεράς" που υπηρετεί το 4ο Ράιχ.
Στηρίζουμε κάθε ρωγμή, κάθε χαραμάδα που προκαλεί το "σύστημα", γιατί έτσι μπορούμε να σηματοδοτήσουμε στους λαούς τον κύριο εχθρό, το σημερινό ταξικό αντίπαλο των λαών: την ιμπεριαλιστική "αριστερά"!
Το 40% του Γαλλικού λαού (αυτό θα είναι περίπου το ποσοστό που θα συγκεντρώσει η Λε Πεν) δεν είναι ακροδεξιοί... Είναι τα θεμέλια της αριστεράς, η χειμαζόμενη εργατική τάξη, οι άνεργοι, οι εξαθλιωμένοι, όσοι στενάζουν στο ζυγό της τρόικα και του διευθυντηρίου. Είναι ο λαός που εγκατέλειψε η κοσμοπολίτικη "αριστερά" των τραπεζιτών και που αναζητεί ένα καλύτερο κι ειρηνικό μέλλον.
Η σημερινή αναμέτρηση στη Γαλλία είναι μια ακόμη ευκαιρία να φανεί πιο καθαρά πως μπορεί να "Χωρίζει η ήρα από το σιτάρι, να κοσκινίζεται ο κόσμος"...
μοναδικό είναι το σαφές κι αδιάψευστο συμπέρασμα που θα πρέπει να κρατήσουν ως «κόρη οφθαλμού» όσοι δεν έχουν ενσωματωθεί στο "παγκόσμιο σύστημα" και δεν υποκύπτουν σε χαρακτηρισμούς που εξαπολύει η νέα τάξη με ευκολία, όπως ρατσιστές, ξενόφοβοι, αντιδραστικοί, ομοφοβικοί, ακροδεξιοί, εθνικιστές κ.α.π.
Όταν εμφανίζεται -έστω αμυδρά- μια ουσιαστική αλλαγή ή κάποιος τριγμός στο κυρίαρχο "παγκόσμιο σύστημα"... τότε: πολιτικοί και "θεσμική" πολιτική, οικονομολόγοι, τραπεζίτες, χρηματιστές, δημοσιογράφοι και "διανοούμενοι" best seller, κάθε μικρό και μεγάλο γρανάζι του συστήματος... υπερασπίζονται το σύστημα, το δικό τους σύστημα.
Συσπειρωμένη η "αριστερά" υπέρ του συστήματος για να μην έλθει η "ακροδεξιά", να μην χαθούν οι "ευρωπαϊκές κατακτήσεις" (ποιες είναι άλλωστε;), να μην αποσταθεροποιηθεί το ευρώ (λες κι είναι νόμισμα της Ε.Ε. κι όχι ενός ιδιωτικού φορέα που πουλάει τυπωμένο χαρτί με αντίτιμο αίμα), λες και σήμερα στην Ε.Ε. υπάρχει κίνδυνος "πραξικοπήματος" όταν τα πάντα είναι υπόθεση των τραπεζιτών, η δικτατορία του υπερεθνικού κεφαλαίου.
Συσπειρωμένη κι η δεξιά, μαζί με την "αριστερά" για τους ίδιους λόγους, με ένα επιπρόσθετο κέρδος: ξεπλυμένη ως πρώην όργανο του κεφαλαίου.
Έτσι πέφτουν οι μάσκες, η φτηνή βαφή των βαψομαλλιάδων όταν βρέχει.
Δηλαδή στηρίζουμε Λε Πεν;
Το "φαινόμενο" Λε Πεν είναι αποκλειστικό έργο της ανύπαρκτης αριστεράς, ή σωστότερα της "δικαιωματικής μεταρρυθμιστικής αριστεράς" που υπηρετεί το 4ο Ράιχ.
Στηρίζουμε κάθε ρωγμή, κάθε χαραμάδα που προκαλεί το "σύστημα", γιατί έτσι μπορούμε να σηματοδοτήσουμε στους λαούς τον κύριο εχθρό, το σημερινό ταξικό αντίπαλο των λαών: την ιμπεριαλιστική "αριστερά"!
Το 40% του Γαλλικού λαού (αυτό θα είναι περίπου το ποσοστό που θα συγκεντρώσει η Λε Πεν) δεν είναι ακροδεξιοί... Είναι τα θεμέλια της αριστεράς, η χειμαζόμενη εργατική τάξη, οι άνεργοι, οι εξαθλιωμένοι, όσοι στενάζουν στο ζυγό της τρόικα και του διευθυντηρίου. Είναι ο λαός που εγκατέλειψε η κοσμοπολίτικη "αριστερά" των τραπεζιτών και που αναζητεί ένα καλύτερο κι ειρηνικό μέλλον.
Η σημερινή αναμέτρηση στη Γαλλία είναι μια ακόμη ευκαιρία να φανεί πιο καθαρά πως μπορεί να "Χωρίζει η ήρα από το σιτάρι, να κοσκινίζεται ο κόσμος"...
Η επιστράτευση της η πάλαι ποτέ αριστερής εφημερίδας "Liberation",
σήμερα ιδιοκτησίας Ρότσιλντ, η έκκληση Μελανσό κατά Λε Πεν... δείχνει
την αδυναμία του συστήματος, το φόβο τους κι απόψε η τρόικα θα "εκλέξει"
πρόεδρο στη Γαλλία, αλλά ο σπόρος της αμφισβήτησης χώθηκε στο χώμα, θα
φυτρώσει και θ' ανθίσει η αμφισβήτηση...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου