Παν μέτρον ...άχρηστον!!!

Η απουσία μέτρου στα τοπικά πολιτικά δρώμενα ασφαλώς δεν είναι καινοφανής.
Πολλές φορές σωματεία, σύλλογοι, δημοτικές παρατάξεις, κομματικές οργανώσεις, αλλά και μεμονωμένοι παράγοντες της δημόσιας ζωής προβαίνουν σε αμετροεπείς τοποθετήσεις.

Γνώμονα αυτών των τοποθετήσεων δεν συνιστά η επιδίωξη για την καλύτερη και πειστικότερη προώθηση των απόψεων του εκφέροντα, αλλά η μέγιστη δυνατή "βαβούρα" περί αυτήν μετά τη δημοσιοποίησή της.

Ενίοτε η ακρότητα αγγίζει τα όρια της φαιδρότητας, αφού η σπουδή για εντυπωσιακή και παταγώδη παρέμβαση, τσαλαπατάει κάθε έννοια αυτονόητου.

Αυτονόητου που βιάζεται κατά συρροήν και κατ' εξακολούθηση ακόμα κι από εκείνους που θα έπρεπε να συμπεριφέρονται ως τιμητές κι εγγυητές του.

Πολλά αυτονόητα συλλήθηκαν το τελευταίο διάστημα στη Πάρο.

Το αυτονόητο δικαίωμα-καθήκον (κάθε) μέλους του Ελληνικού κοινοβουλίου για ΕΛΕΓΧΟ των κυβερνητικών πράξεων, αντιμετωπίστηκε ως casus beli από μερίδα τοπικών φορέων.

Το αυτονόητο δικαίωμα κάθε πολίτη να προσφεύγει (ακόμη κι η υποψία να το κάνει) στα δικαιοδοτικά όργανα, προασπιζόμενος έννομο συμφέρον του, αντιμετωπίζεται ως αφορμή και αιτία για κοινωνική κατακραυγή και όχι μόνον.

Το αυτονόητο καθήκον του Συντονιστικού να δραστηριοποιηθεί επιτέλους προς την  κατεύθυνση να καταστρώσει στρατηγικό σχέδιο δράσης και όχι να αναλώνεται σε εσωστρέφεια και τακτικισμούς, χάθηκε (προσωρινά;) εν μέσω ανταλλαγής εκατέρωθεν βολών για διαδικαστικά ταπεινά και αδιάφορα για τον πολύ κόσμο ζητήματα.

Η αυτονόητη υποχρέωση να προβούν σε ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ όλοι εκείνοι που χρημάτισαν στα τοπικά κέντρα λήψης αποφάσεων για τις χαμένες ευκαιρίες της Πάρου, επισκιάσθηκε από πολεμικές κραυγές και απειλές σε υπαρκτούς και ανύπαρκτους-φανταστικούς εχθρούς της Πάρου.

Αλήθεια, πότε θα θεωρήσουν κάποιοι πως έφτασε πλέον ο καιρός να κάνουν την αυτοκριτική τους, να πληροφορήσουν υπεύθυνα τους πολίτες σχετικά με το ΤΙΣ ΠΤΑΙΕΙ και έργα υποδομής όπως π.χ. το αεροδρόμιο, χρειάστηκε να περάσουν αρκετά χρόνια μέχρι να προκύψουν νέες δυνατότητες για την κατασκευή του;
 
Εξέλιπαν πλέον οι συνθήκες για επανάληψη ανάλογων καταστάσεων;

Είμαστε σίγουροι ότι για όσα κακά μας κατατρέχουν φταίνε όλοι οι άλλοι εκτός από εμάς;
Κι αν ναι, αυτό μας δίνει αυτομάτως το δικαίωμα να ασελγούμε σε βάρος του αυτονόητου, καταστρατηγώντας κάθε αυτοπεριορισμό που επιβάλλει η θεμελιώδης ελληνική φιλοσοφική αρχή περί του ΜΕΤΡΟΥ;