Χρέος κάθε αντιπροσώπου του λαού στα κέντρα λήψης αποφάσεων (τ.αυτοδιοίκηση περιφέρεια, βουλή), υπό κανονικές συνθήκες, είναι να μπαίνει δυναμικά μπροστά και να λειτουργεί ως ατμομηχανή της προόδου και της αναβάθμισης της ζωής των πολιτών.
Να μπαίνει μπροστά δυναμικά και άφοβα, ακόμη κι αν υπάρχουν αντιδραστικές δυνάμεις κατά πολύ ισχυρότερες από εκείνες που αντικειμενικά ευνοούν την θετική έκβαση του αγώνα.
Να ξεπερνά το μίζερο πλαίσιο που μπορεί να υφίσταται εξαιτίας χρόνιων αγκυλώσεων και παθογενειών και να θέτει αιτήματα, τα οποία εφόσον ικανοποιηθούν, βελτιώνουν εντυπωσιακά τις συνθήκες σε κάθε τομέα της κοινωνικής και οικονομικής πραγματικότητας.
Ν' αφουγκράζεται τις εξελίξεις στα πεδία των επιστημονικών εφαρμογών και ν' αξιώνει την προσαρμογή σε αυτές, όταν και όπου η κοινωνία τις έχει ανάγκη.
Η εικόνα ανθρώπων με δημόσιο λόγο να προσπαθούν ν' απαξιώσουν το αίτημα ν' αποκτήσει η Πάρος νοσοκομείο, αποτελεί πράγματι ένα αδιανόητο παράδοξο.
Κι είναι πολλά τα ερωτήματα που εγείρονται για τα κίνητρα τέτοιων τοποθετήσεων και συμπεριφορών.
Γιατί το "ατράνταχτο" και εξοργιστικά αστείο επιχείρημα πως η υπόθεση Νοσοκομείο Πάρου είναι εξαρχής αποτυχημένη λόγω της υποστελέχωσης και υπολειτουργίας νοσοκομείων γειτονικών νησιών -οπότε ας αρκεστούμε σ' ένα καλά στελεχωμένο Κ.Υγείας- μόνο σοβαρή αντιμετώπιση δεν δικαιούται να επιδέχεται.
Η ανάγκη αναβάθμισης των παρεχόμενων υπηρεσιών υγείας στο επίπεδο της δευτεροβάθμιας περίθαλψης και δημιουργίας συνθηκών βραχείας νοσηλείας νοσοκομειακού επιπέδου για τους Παριανούς-Αντιπαριώτες, είναι απότοκος της εποχής μας και όχι αυθαίρετο αίτημα κάποιων αιθεροβαμόνων.
Ούτε προέκυψε στον χρονικό ορίζοντα της θητείας του Μάρκου, για να μπορεί κανείς αυθαίρετα να συσχετίζει την γέννεση του ζητήματος με μικροπολιτικές σκοπιμότητες.
Οι εισηγήσεις περί αναπαλαίωσης και μερεμετίσματος του καθεστώτος Κ.Υγείας στην Πάρο, συνιστά ασύγγνωστη αντίδραση κι εδράζεται ακριβώς πάνω στα αντικοινωνικά ιδεολογήματα του νεοφιλελευθερισμού, ιδεολογήματα που έχουν διαλύσει σε παγκόσμια κλίμακα τα εθνικά συστήματα υγείας, ιδεολογήματα εδραζόμενα στο "καυτό" ζήτημα κόστους-οφέλους στις κρατικές "επενδύσεις" στον τομέα της Υγείας.
Μήπως πάνω σε αυτά τα "στοιχεία" βασίζονται και οι θεωρίες περί άρνησης του νοσοκομείου;
Ένα άλλο εντυπωσιακό στοιχείο που προσδίδει περισσότερο χαρακτηριστικά φαρσοκωμωδίας, είναι το γεγονός πως η διεκδίκηση του νοσοκομείου εκφράζεται από την δημοτική πλειοψηφία, δεχόμενη τα πυρά της άρνησης από την δημοτική μειοψηφία!!
Τέλος, ηχεί περίεργα η επίκληση στον πραγματισμό και στην ανάγκη η Πάρος να μην περάσει σε νέα εποχή, η απαίτηση να μην υπερβεί το μπόι της, όταν αυτή πηγάζει από ανθρώπους που έχουν συγκατατεθεί κι έχουν βάλει πλάτη στην κατασκευή ενός θηριώδους για τα δεδομένα του νησιού αεροδρομίου, που υποθηκεύει το παρόν και το μέλλον του, το μέλλον όλων μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου