Δρώμενο Πολιτισμού….. Η Σιγή Ιχθύος!

 

 

Αυτές τις μέρες του Αυγούστου και ιδιαίτερα μετά την περιβόητη, Αναβίωση της Πεζότρατας στην Αλυκή Της Πάρου-Γιορτή του Ψαριού-Τιμάμε τους Ψαράδες 6-8-2022… που ουδέποτε έγινε!  Προβληματιζόμουν, αν αξίζει ο κόπος να δημοσιοποιείς ή να ασχολείσαι με κοινωνικές συμπεριφορές «ιδιαίτερες» και πολλές φορές ιδιοτελείς με ημερομηνία λήξης! Σε ένα κόσμο πραγματικά υποκριτικό και λάτρη της κυβίστησης σύμφωνα με την θεωρία του καιροσκόπου!

 

Σε συνέχεια λοιπόν του προβληματισμού μου, αναρωτιόμουν για ποιο λόγο, δεν έγινε ολική Ματαίωση του Δρώμενου και όχι μερική (βλ. της Αναβίωσης της Πεζότρατας) δίκην διαμαρτυρίας, στα κακώς κείμενα της παραλίας του χωριού μας και αξιοπρέπειας… δεν νομίζω ότι μας λείπει το δοξάρι, το λαούτο πόσο μάλλον τον Αύγουστο? Επίσης, δημιουργούνται και ερωτήματα:

 

• Πως, συνωμότησε το σύμπαν! να πάρει άδεια-απόφαση ο εν λόγω επιχειρηματίας τοποθέτησης των ομπρελών, ξαπλώστρας, τραπεζοκαθισμάτων την ίδια μέρα και ώρα της εκδήλωσης, στα λίγα τ.μ που απέμειναν?
• Γιατί, κατηγορούμε ή παρακαλάμε ξαφνικά τον συγκεκριμένο επιχειρηματία, ενώ είχαμε-ουμε κακό προηγούμενο και σφυρίζαμε αδιάφορα?
• Γιατί, δεν πάρθηκε άμεση συντονισμένη, συντεταγμένη συγκροτημένη απόφαση μεταφοράς του Δρώμενου, στις παραλίες Πίσω Αλυκής ή Αγίου Νικολάου με όλα τα παρελκόμενα?
• Κατά πόσο είναι ή δεν είναι, προσβολή στους λιγοστούς καβουρντισμένους ηλικιωμένους ψαράδες μας η τιμή που ποτέ, δεν αποδόθηκε?
• Οι «Διακεκριμένοι» επιχειρηματίες γιατί, δεν στήριξαν τις χορηγίες (όσοι κατέβαλλαν) τους και «καπέλωσαν» τους Διοργανωτές?
• Αλήθεια, (να κάνω το δικηγόρο του διαβόλου!) τι θα κάναμε αν ο «Διακεκριμένος» επιχειρηματίας που άνοιξε τον Ασκό Του Αιόλου, μας παραχωρούσε χώρο, από 20 ξαπλώστρες για να αναβιώσετε το Δρώμενο?
• Γιατί, δεν ματαιώθηκε, όλη η εκδήλωση για λόγους ευθιξίας και αξιοπρέπειας εθελοντών και διοργανωτών, μορφή αντίδρασης στα κακώς κείμενα?
• Αλήθεια, τα Ευχαριστήρια στους φορείς Αυτοδιοίκησης (τους ψηφίζουμε!) για ποιο λόγο, δίδονται για τις αποφάσεις που εφαρμόζονται (βλ. ομπρέλες) ή που εθελοτυφλούν ή για άλλους λόγους?

 

Πολλές φορές επισημαίνω ότι, τα Δρώμενα Πολιτισμού είναι, όσα διαδραματίζονται σε παραστάσεις αρχαίων θεατρικών έργων, που είναι τραγέλαφος, κωμωδίας και τραγωδίας, από την καθημερινότητα μας. Πραγματικά, όλα τα παραπάνω δεν είναι συμβιβαστικές λύσεις και συναινέσεις… σε μια κοινωνία που παρατηρείται η αφωνία? Την ίδια στιγμή που μένει άναυδη.

 

Ετυμολογικά, ο άναυδος είναι συνώνυμο του άφωνου, αφού «αυδή» είναι πανάρχαιη, ομηρική λέξη, στην Ιλιάδα ο Όμηρος λέει για τον Νέστορα «τοῦ καὶ ἀπὸ γλώσσης μέλιτος γλυκίων ῥέεν αὐδή» δηλαδή από το στόμα του κυλούσε η φωνή γλυκύτερη απ’ το μέλι.

 

Συνεπώς, γιατί να δηλώνουμε την κατάπληξη, το ξάφνιασμα, το σάστισμα, το απροσδόκητο και αδιανόητο γεγονός που μας κάνει να μένουμε με το στόμα ανοιχτό, μη μπορώντας να αρθρώσουμε λέξη γι’ αυτό που μόλις συνέβη ή μόλις μάθαμε! Ενώ έμμεσα ή άμεσα είμαστε Συμμέτοχοι στα γεγονότα, άναυδοι, άφωνοι, άλαλοι, σύξυλοι, εμβρόντητοι, κατάπληκτοι, αποσβολωμένοι, με ανοιχτά στόματα, σαστισμένοι, ξαφνιασμένοι, κεραυνόπληκτοι, ενεοί, κλπ.

 

Είμαι πλέον βέβαιος ότι, η Σιγήν Ιχθύος, είναι προτέρημα ενός ιδιότυπου πολιτισμού, του σύγχρονου παρηκμασμένου νεοέλληνα. Ακόμα ποιο αντιπροσωπευτικά, «Αφωνότερος ιχθύος», έλεγαν οι αρχαίοι -πιο άφωνος και από ψάρι, το λέει κάπου ο Λουκιανός. Και μια άλλη παροιμιώδης φράση από τα αρχαία, «Αρεοπαγίτου σιωπηλότερος». Φαίνεται πως οι Αρεοπαγίτες είχαν φήμη λιγόλογων.

 

Έτσι λοιπόν πέρασε, το πανηγυρακι της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος της Αλυκής Πάρου στην Ιστορία. Μεταμορφωμένο, από Σιγή Ιχθύος σε Σιγή Σφιγγός, για κάποιους που σιωπούν αινιγματικά, όπως η Σφίγγα.

 

Εν κατακλείδι, σήμερα η πλειοψηφία της μειοψηφίας,   σωπαίνει «Κάνει τουμπεκί ψιλοκομμένο», ή όπως έλεγε ο Χατζηχρήστος στις ταινίες «Ασουπή!» ή Μούγκα στη Στρούγκα, όταν όλοι σιωπούν ενώ ξέρουν πολλά ένοχα μυστικά ή συμμορφώνονται με εντολές.

 

Τέλος, ο μαφιόζικος κώδικας της σιωπής λέγεται Ομερτά. Ή αλλιώς, Νόμος της Σιωπής. Όταν κάτι συγκαλύπτεται, λέμε ότι υπάρχει Συνωμοσία Σιωπής. Αυτό που προβληματίζει για το αύριο και τους επόμενους μας είναι, όταν η σιωπή μπορεί να είναι βαθιά, απόλυτη, απέραντη. Σαν και αυτή που έγραψε ο Σολωμός «Άκρα του τάφου σιωπή» που έγινε παροιμιώδες το 1821 αλλά εκεί αγωνιζόσουν για την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ του Έθνους σου. Ξεπερνώντας, την αμήχανη, ένοχη και υποκριτική σιωπή.

 

Τότε όμως θα είναι αργά….. μαζί με τους ψήφους που δίνονται χωρίς περίσκεψη και λογική! Επιβάλλεται η Εκκωφαντική Σιωπή Της Αληθείας και όχι της Λήθης…. για να μην μας βλασφημούν οι επόμενοι Μας και αγωνίζονται για τα Ιδανικά του Έθνους σε μια νέα «Άκρα του τάφου σιωπή»!

 

Χρόνια Πολλά

Η Παναγία Μαζί μας

Γιώργος Ε. Δεκάριστος