Η προσπάθεια δαιμονοποίησης της άλλης άποψης είναι μια παλαιότατη τεχνική που εφάρμοζαν και εφαρμόζουν όσοι δεν έχουν ισχυρά επιχειρήματα να την αντικρούσουν.
Στη διαπάλη των ιδεών υπάρχουν εξ αντικειμένου κανόνες, οι οποίοι σπανίως γίνονται εξίσου σεβαστοί από τις εκάστοτε ανταγωνιζόμενες πλευρές.
Για ευνόητους λόγους...
Συνήθως επιστρατεύονται ανυπόστατες αιτιάσεις, χρησιμοποιούνται αυθαίρετοι χαρακτηρισμοί, προκειμένου η "αδύνατη πλευρά" να καλύψει το κενό στην επιχειρηματολογία της.
Στα καθ' ημάς λοιπόν, εδώ και μια τουλάχιστον 25ετία κυριαρχεί το αφήγημα περί "Υπονομευτών του συμφέροντος του Παριανού λαού" αναφορικά με το "μεγάλο όραμα" του Νέου μεγάλου αεροδρομίου.
Το οποίο αυθαίρετα μάλιστα κάποιοι το απέδωσαν* και στον "Παριανό λαό".
Ποιο είναι το βαρύ πυροβολικό της επιχειρηματολογίας εκείνων που λύσσαξαν να υλοποιηθεί το έργο αυτό απέναντι στα πυρά των αντιφρονούντων;
Πολύ απλά και ξεκάθαρα διατείνονται, πως οι "αρνητές της ανάπτυξης" είτε δεν ζούνε μόνιμα στο νησί, είτε έχουν λύσει όλα τους τα προβλήματα και απεργάζονται το κακό ημών (μάλλον υμών) των υπολοίπων.
Το πόσο καταγέλαστες είναι τέτοιου φυράματος αιτιάσεις, νομίζω κάθε λογικός άνθρωπος το αντιλαμβάνεται.
Και το αντιλαμβάνεται, καταρχήν διότι κανείς μέχρι σήμερα από τους υποστηρικτές του έργου δεν έχει με στέρεα επιχειρήματα και οικονομετρικά στοιχεία αποδείξει πως το έργο αυτό ήταν προαπαιτούμενο για την ΕΥΗΜΕΡΙΑ ΤΩΝ ΠΑΡΙΑΝΩΝ!!
Και επιμένω στον όρο αυτό διότι κάποιοι ψαρεύουν σε θολά νερά με την σκοπούμενη σύγχυση/ταύτιση των όρων ΑΝΑΠΤΥΞΗ-ΕΥΗΜΕΡΙΑ.
Και σαν να μην έφτανε αυτό, εξακολουθούν να ομιλούν και να γράφουν τις βαρύγδουπες ασυναρτησίες τους λες και είμαστε στα μέσα της δεκαετίας του '60...
Εξακολουθούν να ομιλούν και να γράφουν λες και δεν κατάλαβαν την ραγδαία "μετάλλαξη" του τουρισμού παγκόσμια, εθνικά, τοπικά.
Σε τοπικό επίπεδο μάλιστα τα πράγματα είναι ιδιαίτερα αρνητικά, αφού προϊούσης της Ανάπτυξης, ο αμιγώς ντόπιος πληθυσμός (οι Παριανοί δηλαδή) προσπορίζεται ολοένα και μικρότερο κομμάτι από την πίτα της.
Λες και δεν αντιλαμβάνονται πως (πέρα από τα λειτουργικά, οικολογικά, αισθητικά κλπ προβλήματα) η ολοένα αυξανόμενη ροή τουριστών στο νησί όχι μόνο δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα των Παριανών, αλλά, αντίθετα τα υπονομεύει μεσομακροπρόθεσμα.
Βλέπουν το αντεστραμμένο είδωλο της πραγματικότητας ως την ίδια την πραγματικότητα.
Την κερκόπορτα της Πάρου είτε μας αρέσει είτε όχι, δυστυχώς δεν χρειάζεται να την ανοίξει κανένας δεκαπενθήμερος Παριανός - απαξιωτική έκφραση που χρησιμοποιήθηκε πολλάκις, ακόμη και για ανθρώπους με σημαντική προσφορά στο νησί, πχ. Γιώργος Ξένος.
Την έχουν ανοίξει εκείνοι που μέσα στο βαθύ σκοτάδι της ασχετοσύνης και της ανευθυνότητάς τους, οδήγησαν το νησί σε μια επικίνδυνη ατραπό.
Εκείνοι που σήμερα πιστεύουν πως δικαιούνται να επιδίδονται σε ατελέσφορα μοιρολόγια για τα προβλήματα του νησιού, παριστάνοντας τους ανήξερους σχετικά με την προέλευσή τους, δηλαδή την Άναρχη και Άμετρη Ανάπτυξη που υποσκάπτει το παρόν και το εγγύς μέλλον του νησιού, της οποίας υπήρξαν, άλλοι ιεροκήρυκες και κάποιοι άλλοι απλώς ιεροψάλτες...
Πιστεύουν πως αρκεί να ζει κανείς σ' έναν τόπο για να είναι σε θέση να κατανοεί την κίνηση των πραγμάτων.
Αρκεί αυτό, προκειμένου να κατανοεί τη δυαδική σχέση αιτίας-αποτελέσματος στα ζητήματα της Ανάπτυξης.
Αρκεί αυτό, για να κατανοεί τους κινδύνους που είναι πλέον αντιληπτοί και αντιμετωπίζονται σε όλους τους φημισμένους "τουριστικούς προορισμούς", παγκόσμια σχεδόν.
Αμ δε!!!
ΥΓ. Εκείνα τα δακρύβρεχτα αφιερώματα στα δεινά του υπερτουρισμού τι ν' απογίνανε άραγε;
Και με το θύτη και με το θύμα λοιπόν;
* Για την ανοησία αυτή λίαν συντόμως θα δημοσιεύσω ένα ενδιαφέρον ντοκουμέντο.
Όχι τίποτα άλλο, αλλά το δούλεμα πρέπει κάποια στιγμή να σταματήσει..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου