Η αλήθεια είναι μαλώτρα, αλλά πρέπει να λέγεται όσο κι αν την αποφεύγουν κάποιοι όπως ο διάολος το λιβάνι.
Παρακολουθώ την συζήτηση που έχει ανάψει με αφορμή την εξαφάνιση από τον οικιστικό ιστό της Αλυκής των δυο μοναδικών χώρων στάθμευσης και πραγματικά απορώ με την θρασύτητα κάποιων και την αμνησία κάποιων άλλων.
Γιατί, κάτι από τα δύο πρέπει σίγουρα να διαθέτει κανείς σε υπερθετικό βαθμό για να μην αναγνωρίζει πως είναι οι τραγικές επιλογές όλων των προηγούμενων δημοτικών αρχών που οδήγησαν στο σημερινό μπάχαλο.
Είναι η λογική που κυριάρχησε επί εποχής Ραγκούση να προκρίνονται οι αναπλάσεις και οι πλακοστρώσεις έναντι των βασικών έργων υποδομής που είχε πραγματικά ανάγκη ο τόπος.
Κι επειδή ήμουν σχεδόν ο μόνος που αντιδρούσα* στην φρενίτιδα των καιρών εκείνων και κατηγορήθηκα πολλάκις ως εχθρός της προόδου (όπως την εννοούσαν και την εφάρμοζαν τα ξεφτέρια της εποχής εκείνης) δικαιούμαι σήμερα να εγκαλώ τους Επιμηθείς για το ξερό τους το κεφάλι που επέφερε σοβαρά δεινά στο χωριό.
Κι ας παριστάνουν σήμερα τους ανήξερους!
*με απίστευτη ειρωνεία "υποδέχθηκαν" την εναλλακτική των πλακοστρώσεων πρότασή μου για αγορά οικοπέδων προκειμένου να χρησιμεύσουν είτε ως πλατείες, είτε ως χώροι στάθμευσης οι τότε διοικούντες...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου