Κατάντησε κουραστικό το επαναλαμβανόμενο εκ των περισσοτέρων υποψηφίων στις δημοτικές εκλογές αφήγημα περί αγάπης για την Πάρο, περί ανάγκης για συμμετοχή και τα λοιπά και τα λοιπά, άχρωμα, άοσμα και άκρως απολίτικα αιτιολογικά της υποψηφιότητάς τους επιχειρήματα.
Άπαντες σ' αυτόν τον τόπο γνωρίζουμε πως συγκροτούνται τα ψηφοδέλτια.
Άπαντες γνωρίζουμε τον σχεδιασμό που κάνουν οι επικεφαλής και τα επιτελεία τους βάσει των σογιών και των οικογενειών που κουβαλάνε ψηφαλάκια.
Άπαντες γνωρίζουμε πως η πλειονότητα από όλους αυτούς που "φλέγονται" από την επιθυμία για προσφορά, εφόσον δεν εκλεγούν, στο τέλος της ημέρας θα "εξαφανιστούν", έτσι όπως εμφανίστηκαν κι από δω πάνε κι οι άλλοι.
Άπαντες γνωρίζουμε, πως ακόμη κι αν εκλεγούν, πολλοί από αυτούς, επίσης θα εξαφανιστούν και δεν θα πατάνε ούτε στις συνεδριάσεις των οργάνων (τοπικά συμβούλια, νομικά πρόσωπα,κλπ) στα οποία θα αναδειχθούν.
Σαν να μην έφτανε όλο αυτό, που έτσι κι αλλιώς χαρακτηρίζει το τοπικό πολιτικό σκηνικό τα τελευταία χρόνια, έχουμε και τις συνεντεύξεις υποψηφίων τύπου λάϊφ στάϊλ που εκτόξευσαν την γελοιότητα σε διαστημικά επίπεδα.
Η πολιτική ουσία χάνει κατά κράτος, διαρκώς υποχωρεί, από την επέλαση του πανίσχυρου Άρλεκιν.
Σημεία των καιρών θα μου πείτε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου