Όταν ήμουν μικρός, οι λέξεις που έμοιαζαν μεταξύ τους – αυτές που λέμε παρώνυμα – με δυσκόλευαν. Μάθαινα όμως: βλέποντας τις περιπέτειες του Πίκου Απίκου στη «Φρουτοπία» κατάλαβα, στο περίπου, τι θα πει «δαιμόνιος». Λίγο αργότερα είδα τον «Εξορκιστή» κι έτσι έπιασα και το «δαιμονισμένος». Όταν ο Γιόσκα Φίσερ, ο Χαβιέ Σολάνα, η Μαντλήν Ωλμπράϊτ και τα άλλα καλόπαιδα βομβάρδισαν τη Γιουγκοσλαβία, συνειδητοποίησα επιτέλους το τι σημαίνει «δαιμονικός»…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου