Εκ πρώτης όψεως ο τίτλος φαντάζει βαρύγδουπος, υπερβολικός σε σχέση τουλάχιστον με το δεύτερο σκέλος του.
Εύλογο να υποψιάζεται κανείς πως αποτελεί τέχνασμα του γράφοντος για φθηνό εντυπωσιασμό, δόλωμα για να τσιμπήσουν αφελείς αναγνώστες.
Κι όμως αυτό δεν ισχύει.
Και δεν ισχύει, γιατί το επίδικο ζήτημα της πραγματιστικής ανάλυσης του φαινομένου της "τουριστικής ανάπτυξης" ή αν προτιμάτε της εν γένει ανάπτυξης ( βλακωδώς η πρώτη ταυτίζεται με τη δεύτερη) έτσι όπως αυτή εξελίσσεται και αποτυπώνεται, δεν είναι μια απλή υπόθεση για την οποία ο κάθε άσχετος -ενίοτε και ο κάθε πονηρός- μπορεί να αποφαίνεται με ευκολία και ελαφρότητα.
Και δυστυχώς, τα δύο αυτά είδη αφθονούν εσχάτως.
Η ανάλυση της αναπτυξιακής διαδικασίας προυποθέτει κατ αρχήν σφαιρική εικόνα του οικονομικού γίγνεσθαι και όχι αποσπασματική και επιλεκτική γνώση κάποιων σκόρπιων στατιστικών δεδομένων μόνο στον τουριστικό τομέα.
Αποτελεί βασική προυπόθεση, ή αν προτιμάτε αναγκαία συνθήκη, η στοιχειοθετημένη ΓΝΩΣΗ της πορείας των οικονομικών μεγεθών καθώς και βασικών οικονομετρικών δεδομένων τα τελευταία τουλάχιστον είκοσι χρόνια, προκειμένου να προκύψει ενδελεχές και επιστημονικά στέρεο συμπέρασμα για την οικονομία τόσο σε εθνική κλίμακα όσο και σε τοπικό επίπεδο.
Σε διαφορετική περίπτωση τα μόνα βέβαια αποτελέσματα είναι η διασπορά πλάνης και σύγχυσης, με στόχο την δημιουργία βολικών εντυπώσεων.
Η υπερτριακονταετής απασχόλησή μου στον τραπεζικό τομέα και η τριβή μου με την καταγραφή (σε καθημερινή, εβδομαδιαία, μηνιαία, εξαμηνιαία και ετήσια βάση) στατιστικών στοιχείων -συν το επιπλέον προσωπικό μου ενδιαφέρον για περαιτέρω έρευνα- μου έδωσαν τη δυνατότητα να έχω πληρέστατη εικόνα της τοπικής μας οικονομίας, σε αντίθεση με τον κάθε πικραμένο που αναμασά όποια επιφανειακή και εύπεπτη σαχλαμάρα του σερβίρουν προς κατανάλωση δική του και της κοινωνίας.
Αντί λοιπόν ψύχραιμης και εμπεριστατωμένης αποτίμησης, που επιπροσθέτως θα λαμβάνει σοβαρά υπόψιν πέραν των οικονομικών, εθνικά, δημογραφικά και κοινωνικά δεδομένα, βρισκόμαστε μπροστά στο φαινόμενο κλακαδόρων και αβανταδόρων που στηρίζουν ευτελή πολιτικά παιχνίδια εντυπωσιασμού, συμμετέχοντας ως υπεργολάβοι στην κατασκευή ενός λαμπερού οικονομικού succes story...
Αντί να τεθεί στο τραπέζι το πλεόν απλό, απλούστατο θέμα της απόδοσης του παραγωγικού μηχανισμού (σχέση κόστους/αποτελέσματος, επένδυσης/κέρδους) με την τυπική οπτική ενός οικονομέτρη, επιχειρείται η δημιουργία νεφελωμάτων με στοιχεία αφίξεων/αναχωρήσεων και άλλων αναλόγου φυράματος επικαλούμενων στοιχείων.
Ειδικότερα στην Πάρο η προσέγγιση ανέκαθεν υπήρξε εξόχως προβληματική με τα στοιχεία, τα όποια στοιχεία, να παρατίθενται σωρηδόν κατά το "πλίνθοι τε και κέραμοι ατάκτως ερριμμένοι"...
Από τους επίδοξους και αυτοχρισμένους "αναλυτές" κανείς μα κανείς μέχρι σήμερα δεν έχει συμπεριλάβει στα προβαλλόμενα στοιχεία, τα πραγματικά αποτελέσματα της όλης δραστηριότητας, που δεν είναι άλλα από τα έσοδα (μικτά είτε καθαρά) που αποφέρει αυτή, το τελικό δηλαδή επιδιωκόμενο εισπρακτικό αποτέλεσμα προκειμένου να μορφώσει ο πολίτης /αναγνώστης σφαιρική και ξεκάθαρη άποψη επί του θέματος.
Φαίνεται να αδιαφορούν παγερά οι αβανταδόροι για το ορατό και στον πλέον γκαβό παρατηρητή γεγονός, πως η ίδια η παραγωγική μηχανή του τουρισμού περιέρχεται με ραγδαίους ρυθμούς σε χέρια ξένα και ολοένα και λιγότερο πλέον ωφελείται ο ντόπιος πληθυσμός από τα τουριστικά έσοδα, ενώ ταυτόχρονα αυτός είναι εκείνος που πληρώνει το "λογαριασμό" συντήρησης αυτού του πολυέξοδου μηχανισμού, με υψηλή φορολογία (εθνική και τοπική) με ασύλληπτες επιβαρύνσεις στο κόστος διαβίωσης (αυξημένο από 30 έως και 150% σε σχέση με την Αθήνα π.χ.) και ολοένα εντεινόμενη υποβάθμιση της ποιότητας ζωής (υποδομές που συνεχώς ξεπερνιούνται πχ. κυκλοφοριακό, λιμάνια, ύδρευση, ΧΥΤΑ κ.α. ) πέραν ακόμη και αυτής της τουριστικής περιόδου.
Το φαινόμενο στην Πάρο -της ψευδεπίγραφης και απατηλής ανάπτυξης- να δυσκολεύονται να βρουν μια αξιοπρεπώς αμοιβόμενη εργασία παιδιά με πλούσια προσόντα και δεξιότητες, αναγκαζόμενα να αναζητούν λύσεις είτε στα αστικά κέντρα είτε στο εξωτερικό, να αμοίβονται με μισθούς πείνας (από 2-3 ευρώ την ώρα η συντριπτική πλειοψηφία) για εποχιακή απασχόληση όσα καταφεύγουν στα τουριστικά επαγγέλματα, δεν απασχολεί τους μαθητευόμενους μάγους της μπαρουφολογίας και το χειρότερο δεν δείχνει να συγκινεί κανέναν από τους στρογγυλοκαθισμένους στα στασίδια της τοπικής εξουσίας πολιτικούς ηγήτορες, οι οποίοι το μόνο που γνωρίζουν και το κάνουν ομολογουμένως καλά, είναι να διευκολύνουν την παράδοση του νησιού ως βορά σε αδηφάγα συμφέροντα που θα αναγκάσουν μεσοπρόθεσμα το μεγαλύτερο μέρος των αυτοχθόνων να μεταναστεύσουν.
Γνωρίζουν οι παπαγαλίζοντες και διασπείροντες την εύπεπτη βλακεία, κατά πόσο έχουν πολλαπλασιαστεί οι ξένες ακίνητες ιδιοκτησίες τα τελευταία 20 χρόνια και κατά πόσο έχουν συρρικνωθεί αντιστοίχως εκείνες των ντόπιων, τάση που θέτει ευθέως ζητήματα πολιτισμικά, ταυτολογικά, περιβαλλοντικά, κοινωνικά, δημογραφικά και εν τέλει εθνικά, στο όχι και τόσο μακρυνό μέλλον;
Η εμμονή στην επίφαση και όχι στην ουσία της οικονομικής ανάπτυξης, αποπροσανατολίζει την ίδια την τοπική κοινωνία από το αυτονόητο προαπαιτούμενο, αυτή (δηλ. η ανάπτυξη) να υφίσταται εξόχως και πρωτίστως για την ίδια και όχι για τα πάσης φύσεως εισαγόμενα (κυρίως του εξωτερικού) λαμόγια που αντιμετωπίζουν την Πάρο (την κάθε Πάρο) ως ένα εργαλείο αποκόμισης οφέλους υπό μορφήν αφορολόγητης "αρπαχτής", αδιαφορώντας για το αν θα υπάρχει αύριο.
Κι εδώ καταγράφεται άλλη μια κακή υπηρεσία που "προσφέρουν" οι κατά φαντασίαν ειδήμονες και χαρακτηρίζει την στάση τους απέναντι στην τουριστική παραοικονομία.
Η παντοκρατορία της παραξενοδοχείας κυρίως από αλλοδαπούς ιδιοκτήτες "εξοχικών", δεν αντιμετωπίζεται με τη δέουσα σοβαρότητα και ένταση ως δομικής φύσεως τεράστια απειλή, αλλά ως φολκλορικού τύπου παράπλευρη απώλεια, που κατά κάποιο τρόπο είμαστε υποχρεωμένοι να την υφιστάμεθα κατ απαίτηση του τουριστικού... κισμέτ!
Τέλος, με λύπη διαπιστώνεται η παντελής απουσία ανησυχίας για τις αντοχές του νησιού, αυτές που οι τεχνοκράτες αποκαλούν περιφραστικά "φέρουσα ικανότητα" και της δυνατότητάς του να πορευθεί στο μέλλον σε συνθήκες αειφορίας.
Σιγοντάρουν μια ξέφρενη πορεία προς την βέβαιη εξάντληση του τόπου και την τελική του καταστροφή, την οποία κατά τα άλλα ξορκίζουν στην περίπτωση των ανεμογεννητριών!!!
Επειδή αυτά τα θέματα δεν είναι καθόλου αθώα και οφείλουμε να τα αντιμετωπίζουμε με μεγάλη προσοχή, κάνω έκκληση στους διακινητές της σαχλαμάρας να βρουν άλλο αντικείμενο ενασχόλησης και να πάψουν να συμπεριφέρονται ανεύθυνα απέναντι στον τόπο.
Αυτή η συμπεριφορά μπορεί να ευνοεί αθέμιτες πολιτικές, βλάπτει όμως ανεπανόρθωτα το πραγματικό συμφέρον της Πάρου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου