*Τα τραγικά αδιέξοδα που βιώνουμε σήμερα σε όλα τα επίπεδα της εθνικής μας ζωής δεν είναι τυχαία.
Τα φαινόμενα υστέρησης και ελλειμματικότητας σε βασικούς τομείς κοινωνικής πρόνοιας στο νησί μας δεν προέκυψαν ουρανόθεν.
Υπάρχει υπόβαθρο ιδεολογικό.
Υπάρχει υπόστρωμα πολιτικό.
Και φυσικά απόλυτη συνενοχή των πολιτών που πιάστηκαν στον ύπνο με τις ιδεολογικές προτιμήσεις και κομματικές επιλογές της συμφοράς...
Η θεμελιώδης αιτία της "αποχώρησης" του κράτους από πεδία κοινωνικής προνοιακής δράσης, όπως είναι π.χ. τα Κέντρα Υγείας, έχει ταυτότητα και όνομα.
Η φασαρία που γίνεται, ηθελημένα είτε αθέλητα, συγκαλύπτει τον βασικό ένοχο, που δεν είναι άλλος από το (νεο)φιλελευθερισμό!
Τα θέλγητρα του οποίου σαγήνευσαν ως άλλες σειρήνες τους ταπεινούς της γης με τα γνωστά επακόλουθα...
*Στις αρχές του 20ου αιώνα έπειτα από συντομότατη ιστορικά περίοδο άνθησης, ο φιλελευθερισμός ως φιλοσοφικός στοχασμός και ως πολιτική εφαρμογή, είχε τεθεί στο περιθώριο.
Ήταν στην κυριολεξία εξαφανισμένος.
Η άνοδός του ή για να ακριβολογούμε η νεκρανάσταση και παγκόσμια επικράτησή του (που συνδυάστηκε-συνδέθηκε με την δεύτερη καπιταλιστική επανάσταση), σημειώθηκε την δεκαετία του '90, όπου στη μεν Μ.Βρετανία κυβερνούσε το κόμμα της αποκαλούμενης "σιδηράς" κυρίας Θάτσερ, στις δε Η.Π.Α. ο διαβόητος Ρόναλντ Ρήγκαν, ο πρόεδρος του "πολέμου των άστρων" και του ξέφρενου καλπασμού των πυρηνικών εξοπλισμών...
Την περίοδο εκείνη η "ιδεολογία" των ιδιωτικοποιήσεων και του "περιορισμού του κράτους" γνώρισε τεράστια διάδοση, παρασύροντας στη κατεύθυνση αυτή ακόμα και παραδοσιακές αριστερές δυνάμεις, επικουρούμενη φυσικά από την κατάρρευση του λεγόμενου υπαρκτού σοσιαλισμού και την απαξίωση της κομμουνιστικής προοπτικής...
Μέσα σε αυτό το κλίμα η επέλαση του "ιδιωτικού" χώρου σε βάρος του δημόσιου, που εκφράστηκε με την απόσυρση του κράτους από τομείς που είχε την αποκλειστική ή την κύρια αρμοδιότητα και ευθύνη, ήταν σαρωτική.
Η θεμελιώδης ουμανιστική αξία της προόδου, που αναγνώριζε στον Άνθρωπο και όχι στο χρήμα την πρωτοκαθεδρία , υποκαταστάθηκε από την κάλπικη αξία της "αγοράς".
Η διαρκής υποχώρηση-συρρίκνωση των αριστερών ρευμάτων και κομμάτων, μαζί με την πλήρη αναχαίτισης της ιδεολογίας του κεντρικού σχεδιασμού των κοινωνικών αναγκών και της επιτελικής καθοδήγησης της ατομικής και συλλογικής ευτυχίας, οδήγησε-μετάλλαξε την πανίσχυρη πλέον αυτή ιδεολογία σε σύγχρονη μετα-θρησκεία.
*Ο φιλελευθερισμός μέσα σε μια εικοσαετία εξελίχθηκε σε σύγχρονη μάστιγα για τους λαούς:
Η κατάλυση της εθνικής κυριαρχίας υπήρξε ένα από τα βασικά εργαλεία του.
Δημιουργήθηκαν και δημιουργούνται συνεχώς (βλέπε πρόσφατα περίπτωση Λιβύης π.χ.) "κρατικά"μορφώματα με χαλαρά ως ανύπαρκτα κυριαρχικά δεδομένα.
Υπεράνω των αιρετών πολιτικών αρχών και των κρατικών δομών, στέκονται οι εταιρείες-κολοσσοί, οι οποίες ειδικά στον τρίτο κόσμο διοικούν απευθείας, λεηλατώντας τους φυσικούς πόρους και καταστρέφοντας προκαταβολικά το μέλλον των χωρών αυτών (χαρακτηριστικό παράδειγμα η Ινδονησία).
Η πολιτική τάξη παγκοσμίως λειτουργεί πλέον όχι ως εντολοδόχος των πολιτών, στο πλαίσιο της αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας, αλλά ως ενεργούμενο των "αγορών".
Οι υπερεθνικοί πολιτικοί οργανισμοί έχουν αυτονομηθεί και η συμπεριφορά τους έρχεται σε ευθεία αντίθεση με τις ανάγκες των εθνών που υποτίθεται πως εκπροσωπούν-υπηρετούν...
Μια δράκα χρηματομεσιτών, τραπεζιτών και άλλων "επιχειρηματιών", κατευθύνει τις τύχες του κόσμου απροσχημάτιστα.
Η περιουσία των 80 πλουσιοτέρων από αυτούς ισοδυναμεί με το 50% του παγκόσμιου ΑΕΠ!!
Η ισχύς που παρέχει το χρήμα-θεός είναι ακατανίκητη.
Οι λαοί υποβάλλονται σε εξοντωτικά προγράμματα "σταθεροποίησης" και "εξυγίανσης" με στόχο την κατάλυση όλων των κοινωνικών κατακτήσεων ακόμη και των θεμελιωδών.
Οι πολίτες στο μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη είναι πλέον δέσμιοι κατά τρόπο που παραπέμπει ευθέως στην αρχαία δουλοκτητική Ρωμαϊκή αυτοκρατορία...
Η αμηχανία και η σύγχυση είναι προφανής.
Σε άλλους καιρούς οι εξεγέρσεις και οι επαναστάσεις (όχι φυσικά "τύπου" Λιβύης, Συρίας, κλπ.) θα ξεσπούσαν αλλεπάλληλα.
Στην εποχή της μεντιακής πλύσης εγκεφάλου και της επικοινωνιακής τρομοκρατίας, αυτό φαντάζει απόμακρο και γραφικό.
Η ΠΡΟΣΟΧΉ ΣΤΡΈΦΕΤΑΙ ΤΕΧΝΗΈΝΤΩΣ ΌΧΙ ΣΤΗΝ ΑΙΤΊΑ ΠΟΥ ΠΡΟΞΕΝΕΊ ΤΑ ΔΕΙΝΆ ΑΛΛΆ ΣΤΑ ΊΔΙΑ ΤΑ ΔΕΙΝΆ!!
Αν δεν γίνει κατανοητός στην ολότητά του ο μηχανισμός των εξελίξεων, το παιχνίδι για την ανθρωπότητα είναι χαμένο.
Το πρώτο βήμα λοιπόν είναι η ΚΑΤΑΝΌΗΣΗ ΤΟΥ ΓΊΓΝΕΣΘΑΙ.
Το επόμενο είναι η ΑΝΆΛΗΨΗ ΔΡΆΣΗΣ με ξεκάθαρο ιδεολογικό και πολιτικό στίγμα (το ΔΈΟΝ ΓΕΝΈΣΘΑΙ), ενάντια στο νεοβαρβαρισμό και στη σύγχρονη εκδοχή της δουλοκτησίας!
*Οι κραυγές και τα σποραδικά πυρά που πέφτουν δεξιά και αριστερά για ΕΠΙΜΈΡΟΥΣ ΘΈΜΑΤΑ που όμως είναι απότοκα της συνολικής πορείας της ανθρωπότητας και των παγκόσμιων εξελίξεων, δυστυχώς είναι καταδικασμένα να ηχούν στο κενό...
Γιατί αυτό που πάντοτε είχε και έχει σημασία δεν είναι να περιγράφεις το κακό, αλλά να το πολεμάς και να το καταστρέφεις.
Τα φαινόμενα υστέρησης και ελλειμματικότητας σε βασικούς τομείς κοινωνικής πρόνοιας στο νησί μας δεν προέκυψαν ουρανόθεν.
Υπάρχει υπόβαθρο ιδεολογικό.
Υπάρχει υπόστρωμα πολιτικό.
Και φυσικά απόλυτη συνενοχή των πολιτών που πιάστηκαν στον ύπνο με τις ιδεολογικές προτιμήσεις και κομματικές επιλογές της συμφοράς...
Η θεμελιώδης αιτία της "αποχώρησης" του κράτους από πεδία κοινωνικής προνοιακής δράσης, όπως είναι π.χ. τα Κέντρα Υγείας, έχει ταυτότητα και όνομα.
Η φασαρία που γίνεται, ηθελημένα είτε αθέλητα, συγκαλύπτει τον βασικό ένοχο, που δεν είναι άλλος από το (νεο)φιλελευθερισμό!
Τα θέλγητρα του οποίου σαγήνευσαν ως άλλες σειρήνες τους ταπεινούς της γης με τα γνωστά επακόλουθα...
*Στις αρχές του 20ου αιώνα έπειτα από συντομότατη ιστορικά περίοδο άνθησης, ο φιλελευθερισμός ως φιλοσοφικός στοχασμός και ως πολιτική εφαρμογή, είχε τεθεί στο περιθώριο.
Ήταν στην κυριολεξία εξαφανισμένος.
Η άνοδός του ή για να ακριβολογούμε η νεκρανάσταση και παγκόσμια επικράτησή του (που συνδυάστηκε-συνδέθηκε με την δεύτερη καπιταλιστική επανάσταση), σημειώθηκε την δεκαετία του '90, όπου στη μεν Μ.Βρετανία κυβερνούσε το κόμμα της αποκαλούμενης "σιδηράς" κυρίας Θάτσερ, στις δε Η.Π.Α. ο διαβόητος Ρόναλντ Ρήγκαν, ο πρόεδρος του "πολέμου των άστρων" και του ξέφρενου καλπασμού των πυρηνικών εξοπλισμών...
Την περίοδο εκείνη η "ιδεολογία" των ιδιωτικοποιήσεων και του "περιορισμού του κράτους" γνώρισε τεράστια διάδοση, παρασύροντας στη κατεύθυνση αυτή ακόμα και παραδοσιακές αριστερές δυνάμεις, επικουρούμενη φυσικά από την κατάρρευση του λεγόμενου υπαρκτού σοσιαλισμού και την απαξίωση της κομμουνιστικής προοπτικής...
Μέσα σε αυτό το κλίμα η επέλαση του "ιδιωτικού" χώρου σε βάρος του δημόσιου, που εκφράστηκε με την απόσυρση του κράτους από τομείς που είχε την αποκλειστική ή την κύρια αρμοδιότητα και ευθύνη, ήταν σαρωτική.
Η θεμελιώδης ουμανιστική αξία της προόδου, που αναγνώριζε στον Άνθρωπο και όχι στο χρήμα την πρωτοκαθεδρία , υποκαταστάθηκε από την κάλπικη αξία της "αγοράς".
Η διαρκής υποχώρηση-συρρίκνωση των αριστερών ρευμάτων και κομμάτων, μαζί με την πλήρη αναχαίτισης της ιδεολογίας του κεντρικού σχεδιασμού των κοινωνικών αναγκών και της επιτελικής καθοδήγησης της ατομικής και συλλογικής ευτυχίας, οδήγησε-μετάλλαξε την πανίσχυρη πλέον αυτή ιδεολογία σε σύγχρονη μετα-θρησκεία.
*Ο φιλελευθερισμός μέσα σε μια εικοσαετία εξελίχθηκε σε σύγχρονη μάστιγα για τους λαούς:
Η κατάλυση της εθνικής κυριαρχίας υπήρξε ένα από τα βασικά εργαλεία του.
Δημιουργήθηκαν και δημιουργούνται συνεχώς (βλέπε πρόσφατα περίπτωση Λιβύης π.χ.) "κρατικά"μορφώματα με χαλαρά ως ανύπαρκτα κυριαρχικά δεδομένα.
Υπεράνω των αιρετών πολιτικών αρχών και των κρατικών δομών, στέκονται οι εταιρείες-κολοσσοί, οι οποίες ειδικά στον τρίτο κόσμο διοικούν απευθείας, λεηλατώντας τους φυσικούς πόρους και καταστρέφοντας προκαταβολικά το μέλλον των χωρών αυτών (χαρακτηριστικό παράδειγμα η Ινδονησία).
Η πολιτική τάξη παγκοσμίως λειτουργεί πλέον όχι ως εντολοδόχος των πολιτών, στο πλαίσιο της αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας, αλλά ως ενεργούμενο των "αγορών".
Οι υπερεθνικοί πολιτικοί οργανισμοί έχουν αυτονομηθεί και η συμπεριφορά τους έρχεται σε ευθεία αντίθεση με τις ανάγκες των εθνών που υποτίθεται πως εκπροσωπούν-υπηρετούν...
Μια δράκα χρηματομεσιτών, τραπεζιτών και άλλων "επιχειρηματιών", κατευθύνει τις τύχες του κόσμου απροσχημάτιστα.
Η περιουσία των 80 πλουσιοτέρων από αυτούς ισοδυναμεί με το 50% του παγκόσμιου ΑΕΠ!!
Η ισχύς που παρέχει το χρήμα-θεός είναι ακατανίκητη.
Οι λαοί υποβάλλονται σε εξοντωτικά προγράμματα "σταθεροποίησης" και "εξυγίανσης" με στόχο την κατάλυση όλων των κοινωνικών κατακτήσεων ακόμη και των θεμελιωδών.
Οι πολίτες στο μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη είναι πλέον δέσμιοι κατά τρόπο που παραπέμπει ευθέως στην αρχαία δουλοκτητική Ρωμαϊκή αυτοκρατορία...
Η αμηχανία και η σύγχυση είναι προφανής.
Σε άλλους καιρούς οι εξεγέρσεις και οι επαναστάσεις (όχι φυσικά "τύπου" Λιβύης, Συρίας, κλπ.) θα ξεσπούσαν αλλεπάλληλα.
Στην εποχή της μεντιακής πλύσης εγκεφάλου και της επικοινωνιακής τρομοκρατίας, αυτό φαντάζει απόμακρο και γραφικό.
Η ΠΡΟΣΟΧΉ ΣΤΡΈΦΕΤΑΙ ΤΕΧΝΗΈΝΤΩΣ ΌΧΙ ΣΤΗΝ ΑΙΤΊΑ ΠΟΥ ΠΡΟΞΕΝΕΊ ΤΑ ΔΕΙΝΆ ΑΛΛΆ ΣΤΑ ΊΔΙΑ ΤΑ ΔΕΙΝΆ!!
Αν δεν γίνει κατανοητός στην ολότητά του ο μηχανισμός των εξελίξεων, το παιχνίδι για την ανθρωπότητα είναι χαμένο.
Το πρώτο βήμα λοιπόν είναι η ΚΑΤΑΝΌΗΣΗ ΤΟΥ ΓΊΓΝΕΣΘΑΙ.
Το επόμενο είναι η ΑΝΆΛΗΨΗ ΔΡΆΣΗΣ με ξεκάθαρο ιδεολογικό και πολιτικό στίγμα (το ΔΈΟΝ ΓΕΝΈΣΘΑΙ), ενάντια στο νεοβαρβαρισμό και στη σύγχρονη εκδοχή της δουλοκτησίας!
*Οι κραυγές και τα σποραδικά πυρά που πέφτουν δεξιά και αριστερά για ΕΠΙΜΈΡΟΥΣ ΘΈΜΑΤΑ που όμως είναι απότοκα της συνολικής πορείας της ανθρωπότητας και των παγκόσμιων εξελίξεων, δυστυχώς είναι καταδικασμένα να ηχούν στο κενό...
Γιατί αυτό που πάντοτε είχε και έχει σημασία δεν είναι να περιγράφεις το κακό, αλλά να το πολεμάς και να το καταστρέφεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου