Το να καλείς σε εγρήγορση εκείνους που για διαφόρους λόγους απέδρασαν από τη "φυλακή" της πολιτικής κονίστρας, ν' αναθεωρήσουν την στάση τους και να επανέλθουν στην ενεργό δράση, επικαλούμενος υψηλές αξίες και διαχρονικά επαναστατικά ιδανικά, εκ πρώτης όψεως φαίνεται απόλυτα θεμιτό, ηθικό, ίσως κι επιβεβλημένο.
Αλλά, όταν εσύ ο ίδιος αποτελείς την επιτομή της υποκρισίας και της ασυνέπειας, χαρακτηριστικά που λειτουργούν απωθητικά για μεγάλη μερίδα πολιτών και τους σπρώχνουν στο περιθώριο, τότε όχι μόνο δεν συμβάλλεις στο ν' αναθεωρήσουν οι "αποσυνάγωγοι" την στάση τους, αλλά τους ενισχύεις τη βεβαιότητα περί την ορθότητα της επιλογής τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου