Τι οπλίζει τα μυαλά των δολοφόνων των Charlie Kirk;

 Με όλους τους θεσμούς, η τυπική και άτυπη εκπαίδευση και η ενημέρωση καλλιέργησαν εδώ και μισό αιώνα την αποσπασματικότητα της σκέψης, τον υποκειμενικό σχετικισμό, τη λατρεία του εφήμερου, την προσήλωση στα ατομικά συμφέροντα και δικαιώματα του καθενός, την κατάρρευση του ιερού και την αποστασιοποίηση των ατόμων από τις ιστορικές συλλογικότητες και τα αξιακά τους συστήματα. Παλαιότερα, πολλοί φιλόσοφοι και κοινωνικοί επιστήμονες (από τον Νίτσε μέχρι τον Μαρξ και από τον Χάιντεγκερ μέχρι τον Αντόρνο) αποκαλούσαν «ημιμαθή» όλη αυτή την μάζα των ανεπαρκώς εκπαιδευμένων και «μορφωτικά ελιτοποιημένων» πληβείων.

Άλλωστε, από τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο και ύστερα, οι αλλαγές της οργάνωσης του καταμερισμού εργασίας οδήγησαν τις δυτικές κοινωνίες να απαιτήσουν έναν εκδημοκρατισμό της εκπαίδευσης που θα παρείχε στους νέους όσο το δυνατόν πιο μαζικά, όχι μόνο τα ουσιαστικά, αλλά και τα τυπικά προσόντα (τις διευκολύνσεις για την απόκτηση του «χαρτιού»)· δηλαδή τις συνθήκες που θα εξασφάλιζαν υποτίθεται την ανοδική κοινωνική τους κινητικότητα.

Όμως σήμερα, οι περισσότεροι από τους προχείρως πτυχιοποιημένους διπλωματούχους που εκφράζουν με ευκολία τις απόψεις τους, είτε στο διαδίκτυο είτε αλλού (απόφοιτοι πανεπιστημίων, κολεγίων, «ανωτάτων» σχολών κλπ.) δεν είναι καν ημιμαθείς. Είναι φιλοσοφικά, πολιτικά και ιστορικά, αστοιχείωτοι. Μεθοδολογικά ανυποψίαστοι. Το ίδιο άλλωστε ισχύει σε μεγάλο βαθμό και για τις ίδιες τις ελίτ του δυτικού κόσμου.

Διαβάστε περισσότερα »