ΚΑΝΑΠΕΣ Ή ΣΤΑΣΙΔΙΑ;

 Το τελευταίο διάστημα, παρατηρείται εκ νέου μια τάση εκ μέρους κάποιων είτε εν ενεργεία, είτε εν αποστρατεία πολιτικών, να εγκαλούν όσους έχουν απομακρυνθεί από το πολιτικό προσκήνιο.

Ορισμένοι μάλιστα, αποδοκιμάζουν μεγάλη μερίδα πολιτών οι οποίοι αρνούνται να στοιχηθούν σε κομματικούς, παραταξιακούς, ή άλλους συλλογικούς στρατούς. 

Τους καταλογίζουν μέχρι και αδιαφορία για τις κοινές υποθέσεις!

Αν επιχειρήσετε να εντοπίσετε έστω κι ένα ψήγμα αυτοκριτικής στους ισχυρισμούς τους, μάλλον θα ματαιοπονήσετε.

Κι αυτό, διότι τους χαρακτηρίζει απόλυτη απουσία ενσυναίσθησης, απόλυτη άρνηση ανάληψης ευθύνης, έστω αυτής της όποιας μικρής ή μεγαλύτερης ευθύνης που τους αναλογεί, για την αποκρουστική εικόνα που καταγράφεται στην πολιτική μας ζωή.

Απόλυτα παραδομένοι στον αυτοθαυμαστικό μικρόκοσμο του πολιτικαντισμού τους, αδυνατούν να κατανοήσουν πως δεν αποτελούν για τους "παραιτημένους" (και όχι μόνον πολίτες)  τον οδηγό για την έξοδο από την παθογένεια, αλλά ενεργό και συστατικό στοιχείο αυτής.

Οπότε, τεχνηέντως, θέτουν ένα αμείλικτο (κατ' αυτούς...) δίλλημα: Καναπές ή Στασίδια;