Η απόφαση της πλειοψηφίας του δήμου Πάρου να αυξήσει τα ανταποδοτικά τέλη, πυροδότησε αντιδράσεις τόσο από πλευράς μείζονος, όσο και ελάσσονος μειοψηφίας.
Κατ' αρχήν πρέπει να γίνει διάκριση ανάμεσα στον τομέα των τελών που αφορούν στα νοικοκυριά και κείνα που αφορούν στις επιχειρήσεις.
Για τον πρώτο θα αναφερθώ σε προσεχές σημείωμα.
Για τον δεύτερο, αυτό που έχω να παρατηρήσω είναι πως οι αντιδρώντες ή ζουν σε ένα άλλο παράλληλο σύμπαν, ή ηθελημένα λειτουργούν ως στυλοβάτες της ανθούσας επιχειρηματικής τάξης στον κλάδο του επισιτισμού.
Όταν, σύμφωνα με επίσημες αναφορές (Τράπεζα Ελλάδος), τα έσοδα στον τομέα του επισιτισμού για μια ακόμη φορά κατέγραψαν θεαματική άνοδο, αυτό δεν θα πρέπει να επιφέρει κάποια στιγμή και ανάλογη αύξηση στο αντίδωρο των επαγγελματιών απέναντι στην κοινωνία;
Ακόμα κι αν η πολιτεία δεν πετσόκοβε την επιχορήγηση προς τους ΟΤΑ, η όποια αναγκαία ετήσια αύξηση από που θα προέκυπτε, αν όχι από την κεντρική φορολογία, δηλαδή από τις τσέπες του ίδιου του λαού;
Αντί λοιπόν να εστιάζεται η κριτική στην κακή πλευρά της επιχειρηματικότητας στον κλάδο αυτό, όπου πολλοί εστιάτορες θεωρούν τον περιβάλλοντα την επιχείρησή τους δημόσιο χώρο ως προέκταση αυτής και άρα προς ιδίαν αυθαίρετη εκμετάλλευση, να αναδεικνύεται η καταπάτηση των δικαιωμάτων των εργαζόμενων με τα θηριώδη κι εξαντλητικά ωράρια, επιλέχθηκε η ασφαλής οδός του "διεκδικητικού" λαϊκισμού, που αφήνει ικανοποιημένους και τους "δικούς μας" ψηφοφόρους, αλλά και τους "αδικημένους" επαγγελματίες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου