Όσοι από τους φίλους αναγνώστες ζουν στο νησί και έχουν στοιχειώδη ενημέρωση, γνωρίζουν την στενή "σχέση" μου με τον ΧΥΤΑ.
Γνωρίζουν τις εκκλήσεις μου επί δημαρχίας Ραγκούση να προχωρήσουμε ένα βήμα παρακάτω και αντί για ΧΥΤΑ να κατασκευαστεί τελικά ΧΥΤΥ, λύση που θα μας διασφάλιζε για τουλάχιστον μια 50ετία, αντί 15ετίας, που με το ζόρι θα μας κάλυπτε ο ΧΥΤΑ.
Κι επειδή ο χρόνος κυλά γρήγορα, έφτασε το 2018, οπόταν ο ΧΥΤΑ ετελεύτησε τον βίο του, σύμφωνα με τα προβλεπόμενα, άλλωστε...
Όλοι συμφωνούμε πως το μεγαλύτερο πρόβλημα για ένα τέτοιου είδους έργο είναι η χωροθέτηση και είναι εξαιρετικά δύσκολο, αν όχι αδύνατον να εξευρεθεί νέος χώρος.
Άρα έπρεπε να είχαμε υπάρξει περισσότερο προνοητικοί.
Το ερώτημα επανέρχεται στο σήμερα και είναι ακόμη πιο βασανιστικό.
Θα επαναλάβουμε τις ίδιες αστοχίες;
Ένα επίσης σοβαρό πρόβλημα είναι η ρύπανση που προκαλεί ο ΧΥΤΑ στις όμορες περιοχές και σε ακτίνα τουλάχιστον ενός χιλιομέτρου, από τα πλαστικά (κυρίως σακούλες) που απογειώνονται λόγω των δυνατών ανέμων που συνήθως πνέουν στο νησί και διαμορφώνουν ένα σκηνικό απόλυτης υποβάθμισης του φυσικού περιβάλλοντος.
Η υπόθεση δεν προσφέρεται για επικοινωνιακά παιχνίδια σαν αυτά που παίχτηκαν παλαιότερα, αλλά και πρόσφατα.
Είναι επιτακτική ανάγκη να αλλάξει άρδην το διαχειριστικό μοντέλο των απορριμμάτων.
Και η στιγμή είναι ΤΩΡΑ.
Οι προτάσεις είναι γνωστές και καταγεγραμμένες και για όσους πάσχουν από αμνησία θα μπορούσα να προβώ στις αναγκαίες υπενθυμίσεις.
Γιατί αύριο δεν θα υπάρχουν περιθώρια για μετάνοιες...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου