Τις προάλλες βρέθηκα στην περιοχή των Μαρμάρων κάνοντας πεζοπορία. Κάποια στιγμή, στα πρανή του λόφου του Αγ.Αντωνίου, συνάντησα έναν συμμαθητή μου την ώρα που έκαιγε κλαδέματα από ελιές και σταμάτησα για σύντομη ξεκούραση και λίγη κουβεντούλα.
Όταν η συζήτηση έφτασε στο θέμα της εγκατάλειψης του πρωτογενή τομέα από τους ντόπιους, ο φίλος με πληροφόρησε πως εκτός των γνωστών ευρέως αντικειμενικών δυσκολιών, υπάρχουν και άλλοι παράγοντες που συντελούν σ' αυτήν.
Μου ανέφερε χαρακτηριστικά την περίπτωση συγχωριανού του, ο οποίος διατηρούσε κοπάδι αιγοπροβάτων (τουλάχιστον 100 τον αριθμό) για πολλά χρόνια, μέχρι που εξαναγκάστηκε να το χαλάσει, μοιράζοντας από δω κι από κει τα ζώα του, για ποιον λόγο φαντάζεστε;
Έπειτα από καταγγελία για μπαστούρωμα των αιγοπροβάτων του, βρέθηκε ο άνθρωπος αυτός να έχει σοβαρό πρόβλημα με το νόμο περί κακοποίησης των ζώων.
Κι επειδή εναλλακτική δεν υπήρχε, αφού ως γνωστόν τα ζώα αν δεν έχεις κατάλληλα περιφραγμένο χώρο για να βοσκάνε, το πιθανότερο είναι να τα χάσεις, κάτι που είναι αδύνατον να συμβεί γιατί το κόστος είναι τεράστιο, ή καλύτερα αδιανόητο, αυτός πήρε την απόφαση να διαλύσει το κοπάδι του επειδή κάποιος βλαμμένος, με ιδιάζουσα αντίληψη περί ζωοφιλίας, αποφάσισε να τον καταγγείλει.
Και φυσικά η πολιτεία αντί να βοηθήσει τον έρμο αυτόν να μείνει στις επάλξεις της φθίνουσας κτηνοτροφίας, τον αντιμετώπισε ως κοινό εγκληματία!!!
Κατά τ' άλλα, όλοι οι πολιτικάντηδες χύνουν ποτάμια δάκρυα για την απομάκρυνση των Ελλήνων από τον πρωτογενή τομέα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου