ΠΕΡΙ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ...

 Ακούμε συχνά πυκνά από διάφορες πλευρές να γίνεται επίκληση της ανάγκης για συμμετοχή των πολιτών στα κοινά.

Κάποιοι μάλιστα, καλούν τον λαό να γίνει αυτός "πρωταγωνιστής των εξελίξεων", πάντοτε υπό την αδήριτη προυπόθεση, πως αυτός θα στηρίξει με την ψήφο του εκείνους που τον προσκαλούν.

Πόσο είναι ειλικρινείς όμως τέτοιες εκκλήσεις και κατά πόσο "ο λαός" συμμετέχει πραγματικά στη λήψη των αποφάσεων που τον αφορούν;

Αν ρίξουμε μια ματιά στα τοπικά μας δρώμενα, εύκολα αντιλαμβανόμαστε πως -διαχρονικά- οι πολίτες αποτελούν ένα αναγκαίο διακοσμητικό στοιχείο στο πολιτικό σκηνικό, που δεν είναι συγκροτημένο για πραγματικά συμμετοχικές διαδικασίες.

Συνήθως και κατά περίπτωση, μια μικρή ομάδα είναι εκείνη που διατηρεί το προνόμιο να παίρνει τις πραγματικές αποφάσεις, αναζητώντας στη συνέχεια τη δημοκρατική νομιμοποίηση μέσω των "συμμετοχικών διαδικασιών.

Κοντολογίς, καλούνται οι πολίτες για να πληροφορηθούν τις ήδη ειλημμένες αποφάσεις, προσδίδοντας μια νότα αμεσοδημοκρατική στον όλο χειρισμό και νομιμοποιώντας τον καλούντα φορέα να ομιλεί στο όνομα της κοινωνίας.

Αν εξαιρέσει κανείς την περίοδο της ΕΔΚΠ Πάρου, όπου λειτούργησαν έστω και για σχετικά μικρό χρονικό διάστημα (τέλη του 2005- αρχές του 2007) αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες, ουδέποτε ο λαϊκός παράγοντας λαμβάνονταν σοβαρά υπόψιν από τα κομματικά ή παραταξιακά επιτελεία.

Και όταν λέω "λαμβάνονταν υπόψιν" εννοώ, οι όποιες θέσεις κι οι όποιες προτεινόμενες πολιτικές να είναι απότοκες αυτής ακριβώς της γνήσιας συμμετοχής και παρέμβασης των πολιτών.

Τα υπόλοιπα που λέγονται και γράφονται είναι για προεκλογική κατανάλωση...