Μια από τις μεγαλύτερες ανοησίες που έχουν ποτέ διατυπωθεί στον χώρο της πολιτικής, αλλά και σ΄εκείνον της διανόησης παρεμπιπτόντως, είναι η θετική επίδραση που τάχα μου έχει για τις κοινωνίες η μεγαλύτερη και εντονότερη συμμετοχή των γυναικών στους χώρους λήψεως αποφάσεων. Η "τοποθέτηση" γυναικών σε ψηφοδέλτια και η ποσόστωση σε όλες τις εξουσιαστικές δομές, έγινε στον αιώνα μας ένα ιδεολογικό τοτέμ, επιχειρώντας να αναγάγει σε ιδέα το μέσο και να μετατρέψει την ιδέα σε εργαλείο.
Έκαναν δεν έκαναν, μπορούσαν δεν μπορούσαν, ήθελαν δεν ήθελαν, έπρεπε να "χώσουν" οπωσδήποτε έναν συγκεκριμένο αριθμό γυναικών σε ψηφοδέλτια, διοικητικά συμβούλια, κομματικές οργανώσεις, συλλογικούς φορείς, σωματεία και πάει λέγοντας.
Περί πολιτικής ουδεμία συζήτηση. Το ζητούμενο είναι να τηρούνται οι αναλογίες και οι ισορροπίες και η πολιτική ουσία ...τσιμέντο να γίνει!
Όπως ήταν αναμενόμενο, η διαρκώς αυξανόμενη συμμετοχή γυναικών στα εξουσιαστικά κέντρα (μικρά, μέτρια ή μεγάλα) με τέτοιες ακραίες αντιδημοκρατικές μεθοδεύσεις, όχι μόνο δεν έκανε την πολιτική πιο φιλική για τους πολίτες, αλλά είχε αντίθετα αποτελέσματα.
Στατιστικά θα μπορούσε εύκολα να διαπιστώσει κανείς πως την χειροτέρεψε ραγδαία!
Και δεν θα μπορούσε να συμβεί διαφορετικά, εφόσον κριτήριο για την συμμετοχή δεν ήταν η αξιοσύνη, αλλά ο φαλλός!
Με τέτοιες νεορατσιστικές αηδίες μπόλιαζαν εδώ και χρόνια τα μυαλά των νέων ανθρώπων όλοι αυτοί που τώρα παριστάνουν τους ανήξερους για τα γυναικεία μπουμπούκια, όπως η Μ.Θάτσερ, η Κ. Λαγκάρντ, η Α.Μέρκελ, και σια.
Όλοι αυτοί, που καμώνονται άγνοια και ασχετοσύνη με το "προϊόν" Ε. Καϊλή, που ανελίχθηκε σε χρόνο μηδέν σε κορυφαία αξιώματα, με κύριο εφόδιο την εξωτερική της ιδιαίτερα εντυπωσιακή-σέξυ εμφάνιση ως γυναίκα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου