Άντε πάλι με το "αναθερμασμένο" ενδιαφέρον για τα αρχαία λατομεία.
Ένα ενδιαφέρον που θυμίζει εποχική ίωση.
Όπως συμβαίνει και με τα θέματα περιβάλλοντος.
Κάτι τους πιάνει, μαζεύονται, τα λένε (τώρα ιντερνετικά) στο τέλος σκουπίζονται κι από κει πάνε κι οι άλλοι.
Βαβούρα, κουλτουράλ βαβούρα να γίνεται.
Σας έγραφα λίγους μήνες πριν, για την εξομολόγηση κατοίκου της περιοχής, που με άφησε άφωνο, όταν μου έδειξε τις γκρεμισμένες ξερολιθιές, "έργο" θηρευτών του αρχαίου παριανού μαρμάρου, οι οποίοι αφού έγδυσαν κυριολεκτικά τα σπήλαια από τα εναπομείναντα σπαράγματα, αναζητούν την τύχη τους σε παρακείμενες κατασκευές.
Ίδρωσε το αυτάκι κανενός;
Όσο ίδρωσε και τις προηγούμενες φορές.
Μόνο συζητήσεις επί συζητήσεων.
Από λάδι(διαπιστώσεις-προτάσεις), μπόλικο, τηγανίτα(μέτρα-έργα) ούτε για δείγμα.
Το πολύ το "Κύριε ελέησον", το βαριέται κι ο παπάς...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου