Δεν θα μείνει τίποτα στο τέλος...

 Διάβασα την ανάρτηση του φίλου Κ.Αργουζή για τα σχεδιαζόμενα

(εδώ) εκ μέρους του δήμου στο πάρκο του Αγ.Νικολάου και αυτόματα μου γεννήθηκαν κάποιες απορίες.

Ανεξάρτητα από το αν η συγκεκριμένη επιλογή είναι η ορθότερη, πιστεύει κανείς πως με δεδομένη τη λογική των συνεχών και συνεχόμενων "προσαρμογών" στις απαιτήσεις της "ανάπτυξης", θα γλυτώσουν στο τέλος πολλά πράγματα που συνιστούν την ταυτότητα, συγκροτούν την φυσιογνωμία του τόπου;

Πιστεύεις αγαπητέ Κώστα και πολλοί άλλοι συμπολίτες, πως το πρόβλημα, το αληθινό πρόβλημα είναι ετούτη ή η άλλη επιλογή για επιμέρους θέματα, ή η κεντρική επιλογή που έχει παραδώσει την Παροικία και το νησί ολόκληρο βορά στην άναρχη και εκρηκτική "ανάπτυξη";

Με το θέμα του μεγάλου αεροδρομίου δεν είδατε τα αποτελέσματα των επιλογών σας, των επιλογών της τοπικής μας αυτοδιοίκησης;

Έχει φρακάρει το σύμπαν.

Και τρέχετε εκ των υστέρων να διορθωθούν τα αδιόρθωτα.

Αν λάβουμε υπόψη μια βασική αρχή της Τυπικής Λογικής, κληρονομιά του Αριστοτέλη, περί σχέσης Αιτίας-Αιτιατού, μήπως κάποια στιγμή, έστω την υστάτη ώρα, ν' αλλάξουμε ρότα;

Γιατί έτσι όπως το πάμε (το πάτε καλύτερα) στο τέλος δεν θα μείνει τίποτα.