Παρά τον ανέλπιστο προβληματισμό σχετικά με την αναπτυξιακή πορεία του τόπου, που προκάλεσε αρχικά σε μερίδα της κοινωνίας το σοκ των καραντινόμετρων, η συνέχεια υπήρξε εξόχως προβλέψιμη και "φυσιολογική".
Στο πνεύμα και στη λογική του "τι είχες Γιάννη τι είχα πάντα"...
Από διάφορα βήματα εκφοράς δημόσιου λόγου και παραγωγής πολιτικής πρότασης και για σύντομο διάστημα, εκφράστηκε η ανάγκη να στραφεί το νησί σε μια άλλη αντίληψη, σε ένα άλλο μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης, κάνοντας βήματα απεξάρτησης από την μονοκαλλιέργεια του τουρισμού.
Όπως επεσήμανα όμως και σε επίκαιρη τότε ανάρτησή μου, οι προτροπές αυτές μάλλον ήταν προϊόν συγκυριακών καταναγκασμών που επέβαλλε η ανελέητη ζωή και όχι συνειδητής απόφασης για απογαλακτισμό από παθογένειες και αμαρτίες του παρελθόντος.
Κλείνοντας η φετινή τουριστική περίοδος, οι αναφορές σε αυτήν, καθώς και στην ερχόμενη του 2021 σε τίποτα δεν διαφέρουν από αντίστοιχες παρελθόντων ετών.
Το ίδιο πνεύμα, οι ίδιες εκφράσεις, οι ίδιες λογικές, το ίδιο χάλι...
Σαν να μην πέρασε, λοιπόν, μια μέρα από το "ένδοξο παρελθόν" της φρενίτιδας (υπέρ τουρισμού) η όλη προσέγγιση και ανάλυση της κατάστασης δείχνει να μη δίδαξε τίποτα στους επίμονους και ανίδεους κλακαδόρους της τουριστικής ανάπτυξης.
Τότε που στις όποιες εκκλήσεις των "ολίγων γραφικών", σύσσωμη η τοπική πολιτική ηγεσία, τα ΜΜΕ, οι φορείς και το σύνολο της κοινωνίας όδευαν με υψηλότατο φρόνημα σούμπιτοι προς την θανάσιμη αυτοπαγίδευση.
Το γεγονός πως το νησί έχει μετατραπεί σε μια Γαλλόφωνη αποικία, δείχνει να μην επενεργεί στην αντίληψη των φωστήρων, δείχνει ν' αφήνει εκτός κουβέντας τα ουσιώδη και χρειώδη και να εστιάζει αποκλειστικά στη μεθοδολογία για την περαιτέρω κατρακύλα της Πάρου!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου