Μετά την καταστροφή του αποδεικτικού υλικού, καθώς και την άρνηση
εκταφής των σωρών, ώστε να διαπιστωθεί η πραγματική αιτία θανάτου των
θυμάτων των Τεμπών, είναι εμφανές ότι το καθεστώς επιδιώκει μια «γρήγορη
και εύκολη» δικαστικού τύπου διεκπεραίωση και κλείσιμο της «υπόθεσης
των Τεμπών». Με καφκικού τύπου διαδικασίες και νομικίστικες απαντήσεις
επιχειρείται το, «όπως όπως και στα γρήγορα», κουκούλωμα του
εγκληματικού, τραγικού σιδηροδρομικού δυστυχήματος. Στο όλο παιχνίδι της
συγκάλυψης, πρωτοστατεί η καθεστωτική δημοσιογραφία και το πινγκ -
πονγκ των τηλεοπτικών, πανελίστικων, «ομιλούντων κεφαλών» που επιχειρούν
να ξεπλύνουν την κόπρο του Αυγείου. Χέρι - χέρι βέβαια με επαγγελματίες
πολιτικάντηδες, από εκείνους που εξέθρεψαν οι κομματικοί σωλήνες και
που έκαναν πολιτική καριέρα επειδή ο κομματικός μηχανισμός στον οποίο
υπηρέτησαν τους ανέδειξε ως «κάτι». Όλοι αυτοί συστηματικά μπαζώνουν
οτιδήποτε θεωρούν ότι «είναι για τα μπάζα»: τη δημοκρατία, τη
δικαιοσύνη, την κοινή λογική, την αλήθεια, την ελευθερία. Ζώντες και
νεκρούς. Τελικά, τον ίδιο τον λαό.
Εντούτοις, για όλο τον λαό που συμπαραστέκεται ηθικά και πρακτικά
στον αγώνα των συγγενών για την απόδοση δικαιοσύνης, η δίκη που
οργανώνει το καθεστώς με τους δικούς του όρους, δεν έχει πλέον κανένα
νόημα. Ας απαιτήσουμε λοιπόν πρώτα απ΄ όλα , την «δίκη των δικαστών»,
δηλαδή την παραπομπή όλων των δικαστικών λειτουργών που συμμετείχαν
άμεσα ή έμμεσα στην συγκάλυψη και που λειτουργούν βάσει των οδηγιών που
τους δίνονται από τη μαφιοποιημένη ολιγαρχία που διακατέχει την εξουσία
στη χώρα μας. Από ποιους θα μπορούσε να γίνει άραγε μια τέτοια δίκη;
Πρώτα από όλα, από τους σοβαρούς και μη επίορκους δικαστές που
συνεχίζουν να υπάρχουν σε αυτή την χώρα και προασπίζονται την πραγματική
ανεξαρτησία της δικαιοσύνης. Άλλωστε, όπως είχε πει ο Σαιν Ζυστ: «Οι
νόμοι μπορεί να είναι δημοκρατικοί και ενδεχομένως επαναστατικοί. Αυτοί
που τους εφαρμόζουν δεν είναι.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου