Αθηναίοι ακούτε; Χιλιάδες άνθρωποι στους δρόμους της Βαρκελώνης ζητάνε μείωση των ενοικίων

Ανοίγουν μέτωπα στη Ρωσία – Μετά τη Συρία και Γεωργία, η Υπερδνειστερία;

 

ΠΟΥΝΤΑ:ΤΑ ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΑ 150 ΜΕΤΡΑ

 Αν και πέρασαν πολλά χρόνια από τότε που ξεκίνησαν οι "ζυμώσεις" για την επίλυση του μεγάλου προβλήματος που αντιμετωπίζει ο δρόμος Παροικίας-Πούντας λίγο πριν το ξενοδοχείο Χόλιντει-Σαν  (Holiday Sun επί το νεοελληνικότερον), η κατάσταση δυστυχώς παραμένει ίδια, αν όχι χειρότερη.

Πέρα από την σημαντική ζημία που υφίστανται τα οχήματα που περνούν όταν με ένα βοριαδάκι της τάξης των 5-6 μποφώρ βγαίνει η θάλασσα "ζωντανή" στον δρόμο και τον μετατρέπει σε λιμνοθάλασσα, υπάρχει σοβαρό θέμα ασφάλειας στην οδήγηση εξαιτίας αυτής της "παραξενιάς" της φύσης.

Το διαδημοτικό Λιμενικό Ταμείο, εικάζω, περιμένει να δοθεί η λύση εξ ουρανού, γιατί πως αλλιώς μπορεί να ερμηνευθεί η αδράνεια όλα αυτά τα χρόνια και η έλλειψη βούλησης για την διευθέτηση του προβλήματος.

Θα μπορούσαν να είχαν τοποθετηθεί βράχια σε σχηματισμό παράλληλο με την ακτογραμμή  και σε απόσταση 50-60 μέτρων από αυτήν σχηματίζοντας έναν μακρόστενο σκόπελο, κατασκευή που θα εμπόδιζε (για την ακρίβεια θα αναχαίτιζε) το κύμα να πέφτει  πάνω στο παράλιο κρηπίδωμα.

Εννοείται, πως θα εγκατασταθεί και η απαραίτητη σήμανση για την ασφάλεια των σκαφών, αν και το σημείο δεν αποτελεί πέρασμα γι αυτά. 

Την πρόταση αυτή -δυστυχώς- την είχα διατυπώσει αρκετές φορές στο παρελθόν, αλλά οι Αρμόδιοι και οι Αριστογείτονες την έγραψαν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους.

 

 

 

Τι αποκαλύπτουν έγγραφα για τις ευθύνες του ΝΑΤΟ στο Ουκρανικό

 

Ξετυλίγοντας το κουβάρι – Ποιοι και πως συγκρούονται στη Συρία

ΓΙ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ "ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΕΥΡΩΠΗ"....

 

Το νέο δυτικό αφήγημα : όποιος κερδίζει σε εκλογές και δεν είναι υπέρ του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, έχει εκλεγεί με νοθεία ή με άλλους σκοτεινούς τρόπους . Πρώτα η Γεωργία , τώρα η Ρουμανία και θα ακολουθήσουν κι άλλοι…απείθαρχοι συνέχεια εδώ

ΑΓΩΝΕΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΕΣ

 Ως Τo Μείζον Θέμα για την Πάρο προσπαθούν να μας πείσουν πως υπήρξε η διαρροή φημών (σχέδιο νόμου δεν κατατέθηκε ποτέ, παρά μόνον διάσπαρτες "προτάσεις" μέσω των φιλοκυβερνητικών κυρίως ΜΜΕ!) περί κατάργησης της ΔΕΥΑΠ (και των ΔΕΥΑ γενικά), πολιτικοί και διάφοροι άλλοι παράγοντες του νησιού.

Κι εστιάζουν την προσοχή τους εδώ και πολύ καιρό μονομερώς σε αυτό, λες και το νησί δεν αντιμετωπίζει άλλες και μάλιστα σοβαρότερες απειλές.

Έχουν όμως έτσι τα πράγματα;

Το γεγονός πως η Πάρος περιέρχεται στην Κυριότητα και την ουσιαστική Εξουσία εξωπαριανών και μάλιστα αλλοδαπών "επενδυτών", δείχνει να μην συγκινεί κανέναν από τους κατά τα άλλα έντονα συνειδητοποιημένους αγωνιστές.

Το γεγονός πως η παραδοσιακή ταυτότητα του νησιού είναι πλέον ανέκδοτο, δείχνει να μην ανησυχεί και να μην αφυπνίζει αγωνιστικά κανέναν από τους ηγήτορες των κινητοποιήσεων για την μη κατάργηση της ΔΕΥΑΠ. 

Απόλυτα ταυτισμένοι με την λογική των εργατοπατέρων (ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, κλπ) που αρέσκονται σε επικοινωνιακού χαρακτήρα επετειακές απεργίες, αντί να προχωρήσουν σε απεργιακές κινητοποιήσεις διαρκείας με στρατηγικό στόχο την αλλαγή πορείας της χώρας κι όχι την διεκδίκηση της "ανακούφισης των εργαζομένων", μεγεθύνουν κάθε φορά το επιμέρους και παρακάμπτουν το όλον.

Γι αυτό και η κατάσταση βαίνει διαρκώς προς το χειρότερο, αντί έστω και κατά τι να βελτιώνεται για τον κόσμο της εργασίας και τα λαϊκά στρώματα γενικότερα.

Υποταγμένοι στην λογική που θέλει το νησί αντί για Τόπος να είναι ένας θελκτικός "προορισμός" για τους τουρίστες, αναλύουν και αντιμετωπίζουν τα ζητήματα μέσα από αυτήν την απόλυτα αυτο-καταστροφική γι αυτό προσέγγιση και προσαρμόζουν τους αγώνες στην διαχειριστική υπέρ τουρισμού αναγκαιότητα.

Κανείς σοβαρός άνθρωπος της εποχής μας δεν θα συμφωνούσε να καταργηθεί η δυνατότητα κάθε τόπου να ρυθμίζει αυτοτελώς τα του οίκου του. 

Είναι αυτονόητη αναγκαιότητα να ενισχυθεί ο θεσμός της Τ.Α. τόσο σε αρμοδιότητες, όσο -κυρίως αυτό- σε πόρους.

Στο πλαίσιο αυτό -εξυπακούεται- η διαχείριση του νερού είναι "εκ των ων ουκ άνευ".

Αυτή όμως η παραδοχή δεν επιτρέπεται να μετατρέπεται σε μονομανία και να οδηγεί σε εθελοτύφλωση.

Και στο όνομα του "επείγοντος του επί μέρους" να χάνεται από το οπτικό μας πεδίο η μεγάλη εικόνα του Όλου...