Ο τίτλος αυτός παραλλαγμένος ισχύει εννοείται και για την χώρα ολόκληρη, αλλά στην περίπτωση της Πάρου, αφενός γιατί γνωριζόμαστε καλύτερα, αφετέρου γιατί το ντόπιο πολιτικό προσωπικό ουδέποτε άσκησε αυτοκριτική -έστω υποκριτική όπως οι της κεντρικής πολιτικής σκηνής- για τις μοιραίες για το νησί επιλογές του, εμπεριέχει όλη την τραγικότητα που ζούμε τα τελευταία χρόνια.
Η ιδεολογία του Μικρομεγαλισμού όπως σε πολλά κείμενά μου την έχω αναλύσει, σε συνδυασμό με την ανεμώλια πολιτική του "πρώτα πυροβολούμε και μετά σκοπεύουμε", οδήγησε τον τόπο μας σε φοβερά αδιέξοδα και ανεπίλυτα προβλήματα.
Όλοι όσοι συμμετείχαν (αμελητέες οι τιμητικές εξαιρέσεις) στα κέντρα λήψης αποφάσεων (τοπική αυτοδιοίκηση, κομματικές οργανώσεις, συλλογικοί φορείς κ.α.) εδώ και 30-35 χρόνια φέρουν ακέραιη την ευθύνη για την ανήκεστο βλάβη που προκάλεσαν στο νησί.
Η λογική "πρώτα φτιάχνουμε υποδομές υποδοχής (λιμάνια, αεροδρόμια, μαρίνες κλπ) για να φέρουμε περισσότερους επισκέπτες στο νησί και μετά βλέπουμε" για τις αντίστοιχες υποδομές εξυπηρέτησης (δρόμους, πλατείες, χώρους στάθμευσης, σκουπιδότοπους, αποχετεύσεις, υδάτινοι πόροι, κλπ) επισκεπτών και μονίμων κατοίκων που θα επιτρέψουν την βιωσιμότητα του τόπου, κατέστη επίσημη πολιτική γραμμή μη επιδεχόμενη αμφισβητήσεων.
Με όλα αυτά φτάσαμε σήμερα να τρέχουμε ασθμαίνοντες πίσω από τα βουνά των προβλημάτων, με πρωτοστάτες αυτούς που έβαλαν πλάτη για την πρόκλησή τους!!!
Το ίδιο πολιτικό προσωπικό -με κάποιες προσθήκες εσχάτως- που κατέστρεψε την Πάρο με τις ανερμάτιστες επιλογές του, επιχειρεί να την σώσει τώρα που το τζίνι βγήκε από το μπουκάλι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου