Διάβασα το προχθεσινό κείμενο/κραυγή αγωνίας του Χ. Γεωργούση για την μετατροπή της Πάρου σ' ένα απέραντο εργοτάξιο και για πολλοστή φορά αναρωτήθηκα:
Πως γίνεται όλοι οι συμπολίτες μας να έχουν αποδεχθεί αδιαμαρτύρητα αυτή την κατάσταση και να μην διατυπώνεται ΠΟΥΘΕΝΑ μια ένσταση, έστω κάποιος προβληματισμός για το μέλλον του τόπου;
Από αυτό εδώ το βήμα, έχω εκατοντάδες φορές εγκαλέσει τοπικές κομματικές οργανώσεις, δημοτικές παρατάξεις, πολιτιστικούς συλλόγους, επαγγελματικά σωματεία και άλλους φορείς αλλά και πρόσωπα με δημόσιο λόγο για την εκκωφαντική σιωπή τους για το συντελούμενο διαρκές έγκλημα.
Κάποιους από αυτούς μάλιστα τους έχω στηλιτεύσει για την ακρισία με την οποία συντάσσονται με πρωτοβουλίες και ενισχύουν επιλογές που θέτουν σε μεσοπρόθεσμο κίνδυνο τη βιωσιμότητα της Πάρου, με χαρακτηριστικότερη όλων αυτή του Νέου Αεροδρομίου.
Δυστυχώς, η αλήθεια είναι πως το νησί παραδόθηκε αμαχητί σε ποικιλώνυμα συμφέροντα βάναυσης και ανελέητης κερδοσκοπίας του real estate, μεταλλασσόμενο σ' ένα τεράστιο άρτιο και οικοδομήσιμο οικόπεδο, καθώς και το γεγονός πως μείναμε μόνοι μας να θρηνούμε πάνω από τα συντρίμμια που δημιουργεί η ξέφρενη "ανάπτυξη", φίλε Χρήστο!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου