Της Ιωάννας Υψηλάντη
Θυμάμαι την ευτυχία.
Ήταν φτιαγμένη, από ένα τρίγωνο και τρία παιδιά, που ξύπναγαν νωρίς το πρωί και ξεχύνονταν, στους δρόμους. Όχι σ΄αυτούς με την μαύρη στάμπα. Όχι! Σ΄αυτούς που πλήγωναν τα γόνατα και έφερναν το άρωμα της γης με την πρώτη βροχή.
Κόκκινα μάγουλα, απ΄το κρύο, αλλά ποιος το υπολόγιζε!
Ήταν τα χρόνια, που ο εργάτης και ο συνταξιούχος μπορούσαν ν΄αντέξουν το δίφραγκο του...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου