ΣΑΝ ΝΑ ΜΗ ΠΕΡΑΣΕ ΜΙΑ ΜΕΡΑ...

Είναι φορές που και ο πλέον προβλέψιμος παραγωγός πολιτικού λόγου μπορεί να μας εκπλήξει.

Να μας καραφλιάσει καλύτερα.

Θυμηθείτε, καλοί μου φίλοι, τι κλαπαρχιδιές μας σερβίριζαν επί σειρά ετών διάφοροι μαθητευόμενοι μάγοι της "Αναπτυξιολογίας" και θρασύτατοι πολιτικάντηδες του σωρού, για το πόσο ευοίωνες διαγράφονταν οι προοπτικές για το μέλλον του τόπου μας, μέσα από το ακολουθούμενο μοντέλο της "βιώσιμης" (γι αυτούς φυσικά...)  τουριστικής ανάπτυξης.

Το πρώτο ηχηρό χαστούκι στις αμπελοφιλοσοφίες τους έπεσε με την έναρξη κιόλας της νέας Γερμανικής κατοχής (την επονομαζόμενη "κρίση") κατά την περίοδο 2010-2014.

Ακολούθησε μια πενταετία εξωφρενικών ρυθμών επέκτασης των τουριστικών υποδομών , με αντίστοιχους ρυθμούς έντασης της εκμετάλλευσής τους.

Και κάπου εκεί γύρω στο 2018, ξεχάστηκαν και οι "προβληματισμοί" και οι ανησυχίες" και τα "που πάμε;" κι όλα τα συναφή. 

Εντελώς!

Κι από κει κι έπειτα ξεσάλωσαν.

Και τους παρέσυρε γι ακόμη μια φορά το ρέμα της "προόδου"...

Κι απομείναμε κανά δυο γραφικοί να χαλάμε την ωραία ατμόσφαιρα.

Το δεύτερο ράπισμα έπεσε φέτος εξαιτίας των καραντινομέτρων.

Κι αίφνης κάποιοι ανανήψαντες οπαδοί  της "τουριστικής ανάπτυξης", ξαναμαναμεταμεληθέντες ανακάλυψαν τα κακά του Υπερτουρισμού!!

Ω ποια συνέπεια!

Και ειλικρίνεια !

Και πάντα μέσα σ΄ένα πνεύμα αυτοκριτικής βεβαίως-βεβαίως!

Δεν χρειάστηκε όμως να περάσει χρόνος πολύς.

Άλλωστε η μεταμέλεια σε τέτοιες περιπτώσεις είναι βραχύβια.

Κι άρχισαν τον ίδιο παλιό σκοπό, της "προόδου" και της "ανάπτυξης".

Τόσα χρόνια το ίδιο επαναλαμβανόμενο κυκλικά σενάριο.

Σαν να μη πέρασε μια μέρα...