Το κείμενό μου αυτό δημοσιεύθηκε πριν 8 χρόνια σε αδελφικό μπλογκ. Αν σας θυμίζει τίποτα από το σήμερα μη μπερδευτείτε.
Βρισκόμαστε στο 2018, είναι σίγουρο...
Κυριακή, 26 Σεπτεμβρίου 2010
Μας έχουν κουράσει ορισμένοι συμπολίτες μας με τις "περίεργες" μεταμορφώσεις τους κάθε φορά που βρισκόμαστε μπροστά στο καθήκον να αποφασίσουμε σε ποιούς θα εμπιστευθούμε τις τύχες του τόπου μας.
Ανάλογα με τα πρόσωπα διαμορφώνουν και το πλαίσιο της πολιτικής τους ανάλυσης και εκλογικής τους προτίμησης.
Άλλοτε τους ακούς να ομιλούν περί "εγκατάλειψης της κομματικής ταυτότητας και ολοκληρωτικής αφοσίωσης στις απαιτήσεις της τοπικής αυτοδιοίκησης", περί "παραμερισμού των μικρών αν όχι ελαχίστων διαφορών" που μπορεί κανείς να έχει με κάποιον ή κάποιους για τοπικής σημασίας ζητήματα (αποχέτευση, σχολεία, δρόμοι,καθαριότητα, σκουπίδια,κ.α),περί "κοινού παρανομαστή που μπορεί να ενώνει αντί να χωρίζει" και άλλα πολιτικοηθικοπλαστικά.
Άλλοτε εμφανίζονται θιασώτες του πιό σκληρού και άτεγκτου κομματισμού, κραδαίνουν την κομματική σημαία (σημαία πλαστική ) και εκτοξεύουν απειλές και σκληρούς χαρακτηρισμούς σε όσους δεν πειθαρχήσουν στην γραμμή τηςκομματικής οργάνωσης, όσο τυχοδιωκτική κι επικίνδυνη κι αν είναι αυτή.
Εχουν καταφέρει να προκαλέσουν τόση σύγχυση, που ακόμη κι εκείνοι που παρακολουθούν τα γεγονότα από κοντά, δυσκολεύονται να καταλήξουν σε καθαρά συμπεράσματα.
Μαζί με την ελαστικοποίηση της μέσης τους κατόρθωσαν να ελαστικοποιήσουν και την ιδεολογία τους στον μέγιστο βαθμό, τόσο που και οι ίδιοι δυσκολεύονται να θυμηθούν τι και πότε το είπαν.
Το καουτσούκ αποδεδειγμένα δεν είναι και το καλύτερο υλικό για να δομήσεις ιδεολογία.
Άλλοτε τους ακούς να ομιλούν περί "εγκατάλειψης της κομματικής ταυτότητας και ολοκληρωτικής αφοσίωσης στις απαιτήσεις της τοπικής αυτοδιοίκησης", περί "παραμερισμού των μικρών αν όχι ελαχίστων διαφορών" που μπορεί κανείς να έχει με κάποιον ή κάποιους για τοπικής σημασίας ζητήματα (αποχέτευση, σχολεία, δρόμοι,καθαριότητα, σκουπίδια,κ.α),περί "κοινού παρανομαστή που μπορεί να ενώνει αντί να χωρίζει" και άλλα πολιτικοηθικοπλαστικά.
Άλλοτε εμφανίζονται θιασώτες του πιό σκληρού και άτεγκτου κομματισμού, κραδαίνουν την κομματική σημαία (σημαία πλαστική ) και εκτοξεύουν απειλές και σκληρούς χαρακτηρισμούς σε όσους δεν πειθαρχήσουν στην γραμμή τηςκομματικής οργάνωσης, όσο τυχοδιωκτική κι επικίνδυνη κι αν είναι αυτή.
Εχουν καταφέρει να προκαλέσουν τόση σύγχυση, που ακόμη κι εκείνοι που παρακολουθούν τα γεγονότα από κοντά, δυσκολεύονται να καταλήξουν σε καθαρά συμπεράσματα.
Μαζί με την ελαστικοποίηση της μέσης τους κατόρθωσαν να ελαστικοποιήσουν και την ιδεολογία τους στον μέγιστο βαθμό, τόσο που και οι ίδιοι δυσκολεύονται να θυμηθούν τι και πότε το είπαν.
Το καουτσούκ αποδεδειγμένα δεν είναι και το καλύτερο υλικό για να δομήσεις ιδεολογία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου