ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΑΦΕ...

Είναι πραγματικά αμέτρητες οι αναφορές μου στα κακώς κείμενα του τουρισμού.
Έχω κατά κόρον αναλύσει την επικίνδυνη από κάθε άποψη "λογική" (αδιανόητη για κάθε σοβαρή τουριστική χώρα) να θυσιάζουμε τα πάντα στο βωμό της λεγόμενης τουριστικής ανάπτυξης.
Ν' ανεχόμαστε τα μύρια όσα στραβά κι ανάποδα προκειμένου οι επισκέπτες μας "να περάσουνε καλά"...
Το πόσο διαβρωτική και μολυσματική είναι αυτή η "λογική" φαίνεται κι από το περιστατικό που ευθύς αμέσως παραθέτω.

Βρισκόμαστε περί τα τέλη Μαρτίου και έχω ανοίξει -κατόπιν δικής του πρόσκλησης- κουβέντα με επιχειρηματία που δραστηριοποιείται στο χώρο της εστίασης σχετικά με το "μοντέλο" της τουριστικής μας ανάπτυξης.
Να σημειώσω, πως το πρόσωπο στο οποίο αναφέρομαι, έχει εκτός του εστιατορίου αρκετά μεγάλη εμπειρία από το χώρο του τουρισμού εντός κι εκτός Ελλάδας γενικότερα, εμπειρία που απέκτησε πολύ πριν έρθει στην Πάρο.
Αφού έγινε εκτενής και αναλυτικότατη αναφορά στις παθογένειες του "μοντέλου" μας λοιπόν, παθογένειες για τις οποίες οι ευθύνες μοιράζονται στο τρίπολο κυβέρνηση-δήμος-επιχειρηματίες και οι απόψεις μας περί αυτών συνέκλιναν μέχρι ταυτίσεως, του έθεσα ένα ερώτημα που αφορούσε στον ίδιο και την επιχείρησή του.
Συγκεκριμένα ρώτησα για ποιο λόγο δεν αντιδρά κατά του απαράδεκτου και παράνομου φαινομένου να παρκάρουν έμπροσθεν του εστιατορίου του (το οποίο σημειωτέον βρίσκεται μπροστά από μοναδικής ομορφιάς κοσμική παραλία) τροχόσπιτα και να επιδίδονται στο γνωστότατο στο Ελλάντα σπορ της ελεύθερης κατασκήνωσης.
Ενώ λοιπόν ο φίλτατος για άλλα κατά πολύ ελαφρύτερα απαράδεκτα και παράνομα φαινόμενα έσκιζε τα ρούχα του και ορθά απαιτούσε την παρέμβαση της πολιτείας κι όταν αυτή δεν το πράττει, τότε την αφύπνιση της "κοινωνίας των πολιτών", ποια απάντηση μπορείτε να φανταστείτε πως μου έδωσε; 
"Εντάξει δεν έχεις άδικο γενικά, αλλά αυτός που θα διανυκτερεύσει μπροστά στο μαγαζί μου κάτι θα μου αφήσει, θα μπει να πιει έναν καφέ βρε αδερφέ!"
Έμεινα εμβρόντητος!
Κάναμε τόση συζήτηση επί δίωρο τουλάχιστον περί την ανάγκη ΑΞΙΟΠΡΕΠΟΥΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ για να καταλήξουμε στις "εκπτώσεις" που χαρακτηρίζουν την φιλοσοφία μας απέναντι στην ύπαρξη και -ΚΥΡΙΩΣ- στην τήρηση βασικών κανόνων που αυτή προϋποθέτει!!!
Άραγε αν για έναν καφέ είμαστε τόσο "ελαστικοί" για μια αστακομακαρονάδα τι θα έπρεπε να υποστούμε;